- Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια απρόκλητη και αδικαιολόγητη επίθεση που θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου του 21ου αιώνα, υποστηρίζει ο Νόαμ Τσόμσκι σε συνέντευξή του στην Truthout και στον CJ Πολυχρονίου
Noam Chomsky: …η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι ένα μεγάλο έγκλημα πολέμου…
…Εν συντομία, η κρίση ζυμώνεται εδώ και 25 χρόνια καθώς οι ΗΠΑ απέρριψαν περιφρονητικά τις ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια, ιδίως τις σαφείς κόκκινες γραμμές τους σχετικά με τη Γεωργία και ειδικά την Ουκρανία.
Υπάρχει καλός λόγος να πιστεύουμε ότι αυτή η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, μέχρι την τελευταία στιγμή. Το έχουμε ξανασυζητήσει, επανειλημμένα. Ως προς το γιατί ο Πούτιν εξαπέλυσε την εγκληματική επίθεση αυτή τη στιγμή, μπορούμε να κάνουμε όσες υποθέσεις θέλουμε. Αλλά το άμεσο υπόβαθρο είναι σαφές…
…Εάν θέλουμε να ανταποκριθούμε στην τραγωδία με τρόπους που θα βοηθήσουν τα θύματα και να αποτρέψουμε ακόμη χειρότερες καταστροφές που διαφαίνονται, είναι σοφό και απαραίτητο να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για το τι πήγε στραβά και πώς θα μπορεί να διορθωθεί η πορεία. Οι ηρωικές χειρονομίες μπορεί να ικανοποιούν, αλλά δεν είναι χρήσιμες.
…Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, συμμετείχα σε μια συνάντηση στην Ευρώπη με μερικούς εκπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου του Νοτίου Βιετνάμ («Viet Cong»). Ήταν κατά την περίοδο της έντονης αντίθεσης στα φρικτά εγκλήματα των ΗΠΑ στην Ινδοκίνα. Μερικοί νέοι ήταν τότε τόσο εξοργισμένοι που θεώρησαν ότι μόνο μια βίαιη αντίδραση θα ήταν η κατάλληλη απάντηση στα εκτυλισσόμενα τερατουργήματα: σπάζοντας τζάμια στην κεντρική οδό, βομβαρδίζοντας ένα κέντρο ROTC. Οτιδήποτε ισοδυναμούσε με συνενοχή σε τρομερά εγκλήματα. Οι Βιετναμέζοι όμως έβλεπαν τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Αντιτάχθηκαν σθεναρά σε όλα αυτά. Παρουσίασαν το μοντέλο τους για μια πιο αποτελεσματική διαμαρτυρία: μερικές γυναίκες στέκονται σε σιωπηλή προσευχή στους τάφους των Αμερικανών στρατιωτών που σκοτώθηκαν στο Βιετνάμ. Δεν τους ενδιέφερε αυτό που έκανε τους Αμερικανούς ακτιβιστές κατά του πολέμου να αισθάνονται δίκαιοι και έντιμοι. Ήθελαν να επιβιώσουν.
Είναι ένα μάθημα που έχω ακούω συχνά με τη μία ή την άλλη μορφή από θύματα στον Παγκόσμιο Νότο, τον πρωταρχικό στόχο της αυτοκρατορικής βίας.... Σήμερα αυτό σημαίνει μια προσπάθεια να κατανοήσουμε γιατί συνέβη η τραγωδία και τι θα μπορούσε να είχε γίνει για να αποφευχθεί…
…Οι επιλογές που μένουν μετά την εισβολή είναι ζοφερές. Το λιγότερο κακό είναι η υποστήριξη των διπλωματικών επιλογών που εξακολουθούν να υπάρχουν, με την ελπίδα να επιτευχθεί ένα αποτέλεσμα όχι πολύ μακριά από αυτό που ήταν πολύ πιθανό να επιτευχθεί πριν από λίγες ημέρες: ουδετερότητα της Ουκρανίας όπως της Αυστρίας, κάποια εκδοχή του φεντεραλισμού Μινσκ II στο εσωτερικό… Και —αναγκαστικά— μια έξοδο διαφυγής για τον Πούτιν, γιατί διαφορετικά τα αποτελέσματα θα είναι ακόμα πιο τρομακτικά για την Ουκρανία και για όλους τους άλλους, ίσως σχεδόν αφάνταστα…
Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι επιλογές μειώνονται τώρα σε ένα άσχημο αποτέλεσμα που επιβραβεύει αντί να τιμωρεί τον Πούτιν για την πράξη της επίθεσης - ή την ισχυρή πιθανότητα καταληκτικού πολέμου… θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να παρέχουμε ουσιαστική υποστήριξη σε όσους υπερασπίζονται γενναία την πατρίδα τους ενάντια στους σκληρούς επιτιθέμενους, σε όσους δραπετεύουν από τη φρίκη και στους χιλιάδες θαρραλέους Ρώσους που αντιτίθενται δημόσια στο έγκλημα του κράτους τους με μεγάλο προσωπικό κίνδυνο, δίνοντας ένα μάθημα σε όλους μας.
Και θα πρέπει επίσης να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους για να βοηθήσουμε μια πολύ ευρύτερη κατηγορία θυμάτων: όλη τη ζωή στη Γη. Αυτή η καταστροφή συνέβη σε μια στιγμή όπου όλες οι μεγάλες δυνάμεις, και μάλιστα όλοι μας, κοιτάζαμε να συνεργαστούμε για να ελέγξουμε τη μεγάλη μάστιγα της περιβαλλοντικής καταστροφής που ήδη επιφέρει ζοφερό τίμημα, με πολύ χειρότερα αποτελέσματα σύντομα, εκτός εάν καταβληθούν μεγάλες προσπάθειες γρήγορα…
…(τώρα) οι απαραίτητες ενέργειες τελματώνουν, ή και ανατρέπονται, καθώς οι άκρως απαραίτητοι πόροι αφιερώνονται στην καταστροφή και ο κόσμος βρίσκεται τώρα σε μια πορεία επέκτασης της χρήσης ορυκτών καυσίμων, συμπεριλαμβανομένου του πιο επικίνδυνου από αυτά, του άνθρακα.
Μια πιο γκροτέσκα συγκυρία δύσκολα θα μπορούσε να επινοηθεί από έναν κακόβουλο δαίμονα…
ΗΠΑ
Στην ερώτηση ότι και ο Πούτιν ισχυρίζεται ότι και οι ΗΠΑ κάνουν τα ίδια, ο Τσόμσκι απαντά:
Το Δόγμα Κλίντον διακήρυξε ότι οι ΗΠΑ επιφυλάσσονται του δικαιώματος να ενεργούν «μονομερώς όταν είναι απαραίτητο», συμπεριλαμβανομένης της «μονομερούς χρήσης στρατιωτικής ισχύος» για την υπεράσπιση ζωτικών συμφερόντων όπως «η εξασφάλιση ανεμπόδιστης πρόσβασης σε βασικές αγορές, ενεργειακές προμήθειες και στρατηγικούς πόρους». Οι διάδοχοί του επίσης, και οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να παραβιάσει το νόμο ατιμώρητα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το διεθνές δίκαιο δεν έχει καμία αξία. Έχει μια σειρά από δυνατότητες εφαρμογής και είναι ένα χρήσιμο πρότυπο από ορισμένες απόψεις.
Ρωσία
Οι κυρώσεις θα οδηγήσουν τη Ρωσία σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από την Κίνα… η Ρωσία είναι ένα κλεπτοκρατικό πετροκράτος που βασίζεται σε έναν πόρο που πρέπει να μειωθεί απότομα, διαφορετικά θα τελειώσουμε όλοι. Δεν είναι σαφές εάν το χρηματοπιστωτικό της σύστημα μπορεί να αντιμετωπίσει μια απότομη επίθεση, μέσω κυρώσεων ή άλλων μέσων…
Ο Πολυχρονίους ρωτάει: «Οι δυτικές κυβερνήσεις, τα κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένου του Εργατικού Κόμματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης έχουν ξεκινήσει μια σοβινιστική αντιρωσική εκστρατεία. Στους στόχους δεν περιλαμβάνονται μόνο οι ολιγάρχες της Ρωσίας, αλλά και μουσικοί, μαέστροι και τραγουδιστές, ακόμη και ιδιοκτήτες ποδοσφαίρου όπως ο Roman Abramovich της Chelsea FC. Η Ρωσία έχει αποκλειστεί ακόμη και από τη Eurovision το 2022 μετά την εισβολή. Αυτή είναι η ίδια αντίδραση που επέδειξαν τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης και η διεθνής κοινότητα γενικότερα απέναντι στις ΗΠΑ μετά την εισβολή τους και την επακόλουθη καταστροφή του Ιράκ;
Το ειρωνικό σου σχόλιο είναι πολύ σωστό. Και μπορούμε να συνεχίσουμε με τρόπους που είναι πολύ οικείοι.
Πιστεύετε ότι η εισβολή θα ξεκινήσει μια νέα εποχή συνεχούς αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας (και πιθανώς σε συμμαχία με την Κίνα) και της Δύσης;
Είναι δύσκολο να πούμε πού θα πέσουν οι στάχτες - και αυτό μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν είναι μεταφορά. Μέχρι στιγμής, η Κίνα το παίζει ψύχραιμη και είναι πιθανό να προσπαθήσει να προωθήσει το εκτεταμένο πρόγραμμα οικονομικής ολοκλήρωσης μεγάλου μέρους του κόσμου στο διευρυνόμενο παγκόσμιο σύστημα της… Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο της ανθρώπινης ιστορίας. Δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς….
- Αποσπάσματα της συνέντευξης στον CJ Πολυχρονίου
