Νεοφιλελεύθερη κτηνωδία...

Στην Αττική το δημόσιο σύστημα Υγείας έχει καταρρεύσει. Μονάδες Εντατικής Θεραπείας δεν υπάρχουν πια. Αυτοί που έλεγαν ότι οι ΜΕΘ «είναι πεταμένα εκατομμύρια», δεν έχουν καν παραιτηθεί από ντροπή. Οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν μόνο από το νέο κορονοϊό αλλά και γιατί δεν γίνονται πλέον επείγουσες εγχειρήσεις και θεραπείες, γιατί υπάρχει αδυναμία αντιμετώπισης επειγόντων περιστατικών. Υγειονομικοί, γιατροί και νοσηλευτές, όλοι αυτοί οι γενναίοι που κάποτε «χειροκροτούνταν», τώρα λοιδορούνται, απειλούνται, διώκονται ποινικά και διοικητικά, απολύονται(Άγιος Σάββας), επειδή τολμούν να μιλούν για την «σκοτεινή» πλευρά της διαχείρισης της πανδημίας.   

Γιατί φθάσαμε ως εδώ; Φταίνε, τάχα, οι «μεταλλάξεις» ή μήπως οι «ανεύθυνοι» Έλληνες με το μεσογειακό ταπεραμέντο, όπως διατείνονται τα κυβερνητικά «ηχεία»; Φταίνε όλοι και όλα πλην της κυβέρνησης! Κι όμως ήταν μία φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Τα Νέα»(23.9.2020), η οποία υπό τον πρωτοσέλιδο τίτλο: «Ευαγγελισμός-Κραυγή αγωνίας», προειδοποιούσε ότι η Αττική κινδυνεύει να γίνει Μπέργκαμο στο δεύτερο κύμα της πανδημίας. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση κώφευσε. Γιατί η λογική που την κανοναρχεί και η ιδεολογία που την καθοδηγεί είναι η συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος Υγείας υπέρ του ιδιωτικού, είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Και η πανδημία με τη μορφή που έχει πάρει, σήμερα, είναι, τελικά, μία "θανατηφόρα δοκιμασία για ολόκληρη τη λογική του νεοφιλελευθερισμού", επισημαίνει ο Fr. Lordon στη Le Monde Diplomatique*. Δοκιμάζεται η "ξέφρενη κίνηση" του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Ή όπως έλεγε παλιότερα ο Ζαν Μποντριγιάρ, επιβεβαιώνεται η συνεχώς αυξανόμενη επιτάχυνσή του που οδηγεί στο χάος. Πάνω απ' όλα, η κρίση υπενθυμίζει το προφανές γεγονός ότι η κοινωνία είναι μια συλλογική οντότητα, που δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς συλλογικές δομές –δηλαδή χωρίς δημόσιες υπηρεσίες. Η διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών, ειδικά όταν πρόκειται για το σύστημα Υγείας (τα «πεταμένα εκατομμύρια», που έλεγε ο εκπρόσωπος της νεοφιλελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης), δεν συνιστά απλά μια «θεσμική δολοφονία», αλλά μία κτηνωδία, μία ανθρωπωδία. Το είδαμε στη βόρεια Ιταλία του Σαλβίνι, το είδαμε στη Βραζιλία του Μπολσονάρου και στις ΗΠΑ του Τραμπ, το βλέπουμε τώρα στην Ελλάδα του Μητσοτάκη. Τον Δεκέμβριο του 2019, ένα πανό διαμαρτυρόμενων υγιεινομικών στα γαλλικά νοσοκομεία έγραφε: «Το κράτος μετράει τα χρήματα, εμείς θα μετράμε τους νεκρούς». Τώρα είμαστε εκεί.

Οι στατιστικές του θανάτου δείχνουν ότι ο κορονοϊός προκαλεί όλεθρο στις πιο ευάλωτες κοινότητες**, «χτυπάει» σαν ένα θερμικά κατευθυνόμενο βλήμα τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας. Και δεν είναι επειδή προτιμά τους πιο φτωχούς, αλλά επειδή αυτοί είναι περισσότερο εκτεθειμένοι, πιο εύθραυστοι, πιο άρρωστοι. Και κυρίως γιατί σε καταστάσεις «Μπέργκαμο», όταν αποφασίζεται «ποιος θα… φαγωθεί», κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Γιατί στο πλαίσιο του κανιβαλικού, νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού δεν έχουμε όλοι την ίδια «μοίρα» απέναντι στην πανδημία, δεν έχουμε όλοι την ίδια πρόσβαση στο σύστημα υγείας, είναι μέγα ψεύδος το «κοινή γαρ η τύχη…». Ήδη γνωρίζουμε ότι οι έχοντες πολιτικό «κεφάλαιο»(κυβερνητικά στελέχη) κάνουν εμβόλια «εκτός σειράς», ότι ένας δ/ντης Νοσοκομείου ("Αγία Όλγα"), παραιτήθηκε καταγγέλλοντας τις αθρόες πολιτικές παρεμβάσεις, ξέρουμε ότι οι κλινικάρχες θησαυρίζουν, ότι μόνο οι «έχοντες» (πολιτικό και οικονομικό κεφάλαιο) επιβιώνουν.  

Αυτοί που μας κυβερνούν, αν τους είχαν μείνει δύο γραμμάρια αξιοπρέπειας, θα έπρεπε να παραδεχτούν πως όταν μιλούσαν για τη συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος Υγείας, ή ότι οι ΜΕΘ "είναι πεταμένα εκατομμύρια", δεν είχαν καταλάβει τίποτα ούτε για το τι είναι να ζει κανείς στην κοινότητα ούτε για το τι η εποχή απαιτεί. Αντί, λοιπόν, να ζητήσουν συγνώμη, επιχειρούν να μεταθέσουν τις ευθύνες τους και να εκμεταλλευθούν την καταστροφή, παίζοντας με τον φόβο, στρατιωτικοποιώντας την κοινωνία, εντείνοντας τον έλεγχο και την επιτήρηση, και δημιουργώντας εντέλει ένα νέο δυστοπικό σύστημα, που θα υπηρετεί ομοίως το κέρδος χωρίς όρια, την υπερσυσσώρευση χωρίς φρένο…

*Le Monde diplomatique(Μάρτιος 2020)

**https://www.nytimes.com/2020/04/05/opinion/coronavirus-social-distancing.html