Αντίο στα έξυπνα τηλέφωνα και τα κοινωνικά δίκτυα, όχι στις οθόνες, «ναι, στην πραγματική ζωή» λέει μια ομάδα εφήβων στο περιοδικό «The New York Times Style Magazine».
Οι νεαροί υποστηρίζουν ότι είναι οι Λουδίτες του 21ου αιώνα. Το Luddite Club δημιουργήθηκε πέρυσι από έναν μαθητή γυμνασίου, τον Logan Lane, και οφείλει το όνομά του στον Ned Ludd, έναν Άγγλο εργάτη κλωστοϋφαντουργίας που φέρεται να έσπασε έναν μηχανοποιημένο αργαλειό, εμπνέοντας και άλλους να ξεσηκωθούν ενάντια στην εκβιομηχάνιση.
Οι νεαροί Νεοϋορκέζοι συναντώνται κάθε εβδομάδα στα σκαλιά της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Μπρούκλιν. Είναι η εβδομαδιαία συνάντηση του Luddite Club, μιας συλλογικότητας μαθητών γυμνασίου που υποστηρίζουν έναν τρόπο ζωής χωρίς δίκτυα και νέες τεχνολογίες. Αφήνουν τα iPhone τους καθώς κατευθύνονται στο Prospect Park. Περπατούν στη συνηθισμένη τους γωνιά στο πάρκο, μακριά από το πλήθος. Μόλις φτάσουν εκεί, οι νέοι παίρνουν κούτσουρα τα οποία τακτοποιούν σε κύκλο και κάθονται για να σχηματίσουν μια «φούσκα γαλήνης».
«Είμαστε εδώ κάθε Κυριακή, είτε βρέχει, είτε φυσάει, είτε ακόμα και χιονίζει. Δεν έχουμε άλλους τρόπους να επικοινωνήσουμε μαζί.», λένε.
Κάποιοι κάνουν σκίτσα, άλλοι κάνουν ακουαρέλες. Ένας κλείνει τα μάτια του και ακούει τον άνεμο. Διαβάζουν βιβλία όπως το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι, ή την Παρηγοριά της Φιλοσοφίας. Εκτιμούν ιδιαίτερα τα έργα που καταδικάζουν την τεχνολογία, όπως το The Unleashed Pianist του Kurt Vonnegut. Ο Hunter S. Thompson και ο Jack Kerouac είναι οι ήρωές τους.
Πολλοί έχουν διαβάσει το Into the Wild, «ένα μυθιστόρημα του Jon Krakauer προσαρμοσμένο για τον κινηματογράφο, το οποίο αφηγείται την ιστορία του νεαρού ταξιδιώτη Chris McCandless που πήγε να ζήσει στην άγρια φύση της Αλάσκας και έχασε τη ζωή του», λέει η Lola Shub, μαθήτρια λυκείου στο Essex Street Academy. «Είμαστε όλοι πεπεισμένοι ότι δεν είμαστε φτιαγμένοι να μένουμε κλεισμένοι και να δουλεύουμε σε γραφεία… Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα κινητά τηλέφωνα δεν είναι πραγματική ζωή».
