Maria Louka (Fb)
Πάντως δε βγάλαμε τα σώψυχα μας στη δημόσια σφαίρα ένα εξάμηνο τώρα, δε φωνάξαμε #metoo, δε γράψαμε αναλύσεις επί αναλύσεων, δε μάλλιασε η γλώσσα μας να εξηγούμε ξανά και ξανά πως συγκροτούνται τα έμφυλα στερεότυπα, δε βγήκαμε στους δρόμους για να εξακολουθούν να επικρίνονται ή να λοιδορούνται οι γυναίκες για το ντύσιμο τους, για το σώμα τους, για την ηλικία τους ή για το γκόμενο τους.
Ακριβώς αυτό λέγαμε, ότι η έμφυλη βία, οι έμφυλες ιεραρχήσεις, η έμφυλη ανισότητα δεν είναι μόνο οι οριακές και σχετικά εύκολα αναγνωρίσιμες τυπολογίες τους. Είναι ένα πλέγμα σχέσεων, επιτελέσεων, καταπιέσεων που δομείται και διαχέεται στην καθημερινότητα, στους ριζωμένους και σχεδόν αυτοματοποιημένους τρόπους που γίνονται αντιληπτά τα γυναικεία σώματα και οι γυναικείες προσωπικότητες υπό το πρίσμα του πατριαρχικού βλέμματος. Ένα πλέγμα που πασχίζουμε να λύσουμε για να ελευθερωθούμε. Τα υπονοούμενα που εκτοξεύονται δεξιά κι αριστερά, σα να μην υπήρξε αυτό το εξάμηνο, είναι τουλάχιστον απογοητευτικά.
Πάμε άλλη μία λοιπόν: Οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να φοράνε ό,τι θέλουν, να μην απολογούνται για το σώμα τους ή για την ηλικία τους, να έχουν όποιον γκόμενο τους αρέσει και να μην παρουσιάζονται ως ετερόφωτες από αυτόν. Όποιες κι αν είναι αυτές οι γυναίκες.
