Λάθε βιώσας ή λάθρα βιώσας;

Αφορμή για τις πιο κάτω σκέψεις το αιχμηρό άρθρο της κυρίας Παναγιώτας Ψυχογιού στο site Artinews, σχετιζόμενο με την επικούρειο ρήση «λάθε βιώσας», και απαραίτητη προϋπόθεση προς το «ζην ηδέως».

Ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που η επικούρειος προτροπή, έχει σχετισθεί-ασχέτως, με το «λάθρα βιώσας», μη έχοντας βέβαια την παραμικρή νοηματική συγγένεια. Ακριβώς γιατί, η προτροπή του στωικού φιλόσοφου ως στάση ζωής, παραπέμπει σε συμπεριφορά που δηλώνει, αυτό που είθισται να αποκαλούμε σήμερα «άνθρωπος χαμηλών τόνων», ή αγγλιστί «low profile», σε αντίθεση με την στάση του ανθρώπου που ζει «παραφυλάγοντας» στη σκιά (συνήθως των άλλων, που διόλου ασύνηθες να φθονεί κιόλας για λόγους που μόνο αυτός γνωρίζει).
Η επιλογή του «λάθε βιώσας», είναι μια πολύ δύσκολη επιλογή. Απαιτεί την ωριμότητα του ανθρώπου, που έχει «καθαρίσει» εντελώς με τους ετεροπροσδιορισμούς και το μόνο που τον αφορά είναι αποκλειστικά ο αυτοπροσδιορισμός, κυρίως μέσω της πνευματικής του καλλιέργειας. Εν ολίγοις το άτομο που οι θετικές ηδονές συμβιώνουν μαζί του χωρίς όμως να τον προσδιορίζουν, ενώ η γαλήνη του θυμικού του,(καταστηματική ηδονή), είναι η μόνη που τον αφορά.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, ο «λάθρα βιώσας» ενσυνείδητα ή και ασυνείδητα, ζει στο σκότος που είτε έχει επιλέξει, είτε του έχει επιβληθεί, φοβούμενος εσαεί την δαμόκλειο σπάθη της κοινωνικής κριτικής (κατακραυγής κατ' αυτόν), ακριβώς γιατί σε αντίθεση με τον «λάθε βιώσαντα» ο ετεροπροσδιορισμός αποτελεί τον αυτοπροσδιορισμό του! Τεράστια η διαφορά.
Και τελειώνοντας αναρωτιέμαι εντίμως: Πόσα άτομα της πρώτης κατηγορίας γνωρίζω (εαυτού μου συμπεριλαμβανόμενου); Κανένα. Πόσα άτομα της δεύτερης κατηγορίας; Δεν απαντώ.
Αλλά για να μη γίνομαι άδικη ή απαισιόδοξη. Έχω γνωρίσει πολλούς προσπαθούντες. Και σε ένα περιβάλλον που βρίθει από «κύμβαλα αλαλάζοντα» αυτοί οι κατ' ελάχιστον ναρκισσιστές και προσπαθούντες κάνουν την διαφορά.