NoBorders
Αυτή η Κυριακή μας πόνεσε, βλέποντας τα χέρια των προσφυγισσών/ων αδερφών μας να διαπερνούν τα κάγκελα, της φρικτής φυλακής στην Πέτρου Ράλλη, ουρλιάζοντας για ελευθερία.
Το κράτος, τιμωρητικά επιμένει να τις/τους κρατάει φυλακισμένες/ους, σε απάνθρωπες συνθήκες για μήνες, ελλείψει χαρτιών.
Πέντε αδερφές μας έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν, μην αντέχοντας τις εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης στο Αλλοδαπών, ενώ άλλες πέντε βρίσκονται σε απεργία πείνας.
Έξω απ' τα συρματοπλέγματα, δίπλα στους Δελτάδες που κατέφθασαν, με δάκρυα και υψωμένες γροθιές, δώσαμε την υπόσχεση πως θα επιστρέφουμε. Θα περπατάμε για αυτές/ους, θα κλείνουμε τους δρόμους, θα σηκώνουμε πανό αλληλεγγύης, θα τραγουδάμε για ελευθερία, μέχρι να κλείσει κάθε κολαστήριο, μέχρι να αδειάσει κάθε κελί.
ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ/ΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ
ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
Καμία Ανοχή
