Κάτω από την πανοπλία κρύβεσαι εσύ

Εσύ Γιώργο, Ελένη, Νίκο, κυρ-Παντελή, κ. καθηγητά, γιατρέ μου, μάστορα, παππού, νεαρέ και κοπελιά που δεν μιλάς ποτέ, κρύβεσαι πίσω από την γελοία πλαστική “αρχαιοελληνική” πανοπλία!

Όταν ξεφτίλιζαν οι βλαμμένοι την Μακεδονία, τυλίγοντας την μέση τους με την ελληνική σημαία, δείχνοντας ταυτόχρονα τα αχαμνά τους στον φακό, εσύ γελούσες με το θέαμα και περίμενες ανυπόμονα να ολοκληρωθεί ο χαβαλές, με τον ξυλοδαρμό του Μπουτάρη.

Όταν στην πόλη σου οι νεοναζί πυρπολούσαν το ξενοδοχείο με τα ξεριζωμένα γυναικόπαιδα, εσύ διαμαρτυρόσουν ότι “δεν είμαστε όλοι φασίστες!”. Δεν έκανες όμως απολύτως τίποτα να το αποτρέψεις ή τουλάχιστον να το καταδικάσεις.

Όταν στην Νάουσα ο αξιοθρήνητος ξέθαψε την πλαστική φορεσιά του Σπαρτιάτη από το μπαούλο με τα αποκριάτικα, γέλασες αλλά την δουλειά σου την έκανε. Το λεωφορείο με τους “λάθρο” έκανε επιτόπου στροφή και πήγε στον αγύριστο.

Όταν οι χρυσαυγίτες έσφαζαν τον Φύσσα, εσύ άρπαζες την ευκαιρία και δίδασκες στoν γιό σου “όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες”.

Εσύ είσαι το κοινό, για το οποίο όλοι αυτοί οι επικίνδυνοι “καραγκιόζηδες” δίνουν παράσταση. Είσαι ο αιμοδότης τους, το target group τους, ο λόγος ύπαρξής τους. Εσύ που δεν μιλάς ποτέ, αλλά τρομοκρατείσαι από την θύελλα του ιμπεριαλισμού και τον οδυρμό των κατατρεγμένων και βρίσκεις καταφύγιο στους θύτες, νομίζοντας αφελή ότι έτσι τάχα μου, θα αποφύγεις να γίνεις και εσύ θύμα.

"Οι πιο σκοτεινές γωνιές στην Κόλαση είναι φυλαγμένες για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητά τους σε εποχές ηθικής κρίσης". Θυμήσου τον Δάντη. Για σένα ειπώθηκε!