Η μειοψηφία, η ΠτΔ και η ΝΔ

«Στη λαϊκίστικη στρέβλωση της δημοκρατίας η λαϊκή βούληση συγχέεται με τη βούληση της πλειοψηφίας», γράφει σε άρθρο της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και σύμπασα η δεξιά «αποκήρυξε» μετά βδελυγμίας την Πρόεδρο! Δεν διευκρινίζεται αν οι οιμωγές των δεξιών κηνσόρων οφείλονται στο ότι η ΠτΔ έγραψε σε μία εφημερίδα της «καταραμένης» αριστεράς ή για το περιεχόμενο του άρθρου της. Η αποδοκιμασία, πάντως, αποδεικνύει τη διαφορετική αντίληψη για το περιεχόμενο και τη λειτουργία της δημοκρατίας.

Η συντηρητική αντίληψη θεωρεί ότι η πλειοψηφία "τα παίρνει όλα", καθιστάμενη, πολλές φορές, το "πλυντήριο" αδικιών και παρανομιών, όπως η αστυνομική βία κατά πολιτών και η παραβίαση δημοκρατικών δικαιωμάτων (παράνομες συλλήψεις, εξευτελισμός συλληφθέντων, εκδικητικές απελάσεις κ.ά.). Η ίδια θέση οδηγεί στο παράδοξο σύμφωνα με το οποίο κάθε κυβέρνηση, αφού εκπροσωπεί την πλειοψηφία, μπορεί να αντιμετωπίζει το δίκαιο σύμφωνα με τα ιδιοτελή και εξόφθαλμα παράνομα συμφέροντά της(βλέπε θαλασσοδάνεια). Όμως, όπως επισημαίνει ο Γ. Χάμπερμας, σε μία δημοκρατία «κανείς δεν έχει το προνόμιο να χαράζει τα όρια της ανεκτικότητας μόνο από την οπτική γωνία των εκάστοτε δικών του αξιολογικών τοποθετήσεων». 

Επίσης, η υπέρβαση των ορίων, αυτό που αποκαλείται «ανυπακοή», ορίζεται ομοίως από το Σύνταγμα. Υπ’ αυτή την οπτική το Σύνταγμα ανέχεται ακόμη και τους αντιπάλους της δημοκρατίας, όπως τους «βλέπει» η πλειοψηφία. Γιατί αυτή η μειοψηφία αύριο θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι είναι πιο κοντά στη δημοκρατία. Αυτό συνέβη στη Γερμανία όταν η πλειοψηφία ανέβασε τον Χίτλερ στην εξουσία, ενώ η μειοψηφία υπέστη τα πάνδεινα λόγω της αντίστασής της στον ναζισμό. Γι' αυτό, όπως έλεγε ο Χάουαρντ Ζιν, κάποιος μπορεί να στρέφεται ακόμα και εναντίον του νόμου, αρκεί η πράξη του να συνάδει με την ευρύτερη έννοια της δικαιοσύνης. Όταν ο νόμος υπηρετεί την αδικία μπορεί να τον παραβαίνει κάποιος. Επίσης, τα δικαιώματα της μειοψηφίας βασίζονται στο ίδιο δικαίωμα του καθενός για ατομικότητα και διαφορετικότητα, στο δικαίωμα των γκέι, των γυναικών, των αλλόφυλων, των αλλόθρησκων, των μεταναστών, των «αριστερών» κ.ά. να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα. Γιατί, τελικά, οι μειοψηφίες είναι αυτές που είναι υπεύθυνες για όλους τους νεωτερισμούς, είναι αυτές που εισαγάγουν αυτό που αύριο θα γίνει πλειοψηφικό. Γι' αυτό το λόγο προστατεύονται. Γι’ αυτό, από την άλλη πλευρά, εκείνοι που θέλουν τη διατήρηση του status quo, δηλαδή οι συντηρητικοί, εκείνοι που επιδιώκουν την ακινησία, που αποδοκιμάζουν την  αλλαγή, θέλουν την εξαφάνιση των μειοψηφιών, καθώς απειλούν τη κυριαρχία τους. Το βλέπεις από τον τον τρόπο που οι δεξιοί "νοικοκυραίοι" λιώνουν τον Ζακ, που οι σερίφηδες του Χρυσοχοΐδη "τσακίζουν" τον Βασίλειο Μάγγο. Αυτός είναι ο λόγος που η (ακρο)δεξιά πλειοψηφία σήμερα, επιδιώκει να "εξαφανίσει" την αριστερά, αποκηρύσσοντας ακόμη και την ίδια την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που η ίδια επέλεξε!

Γι' αυτό η αντίληψη για τα δικαιώματα των μειοψηφιών συνιστά τη βασική διαφορά μεταξύ της συντηρητικής και προοδευτικής πολιτικής σκέψης και συμπεριφοράς.