Η γυναίκα ως ιστορικό υποκείμενο του μέλλοντος

Το ιστορικό υποκείμενο της αλλαγής της κοινωνίας σύμφωνα με τον Ν. Χώθορν είναι η Γυναίκα. H «θηλυκή» προοπτική είναι (η Έστερ) η γυναίκα που προαναγγέλλει μια νέα εποχή, όπου «μια καινούργια αλήθεια θα φανερωνόταν για να θεμελιώσει ολόκληρη τη σχέση ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα σε ένα πιο στέρεο έδαφος αμοιβαίας ευτυχίας…». Ο Χώθορν εντάσσει τις σχέσεις των δύο φύλων στο ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής.

Με μία αναγωγή, θα λέγαμε ότι στη νέα εποχή η γυναίκα θα πάψει να είναι η μαγική αρχή της ζωής για τον άντρα (όπως έλεγε ο Μπαχτίν), και περνώντας αρχικά από το στάδιο να είναι η μαγική αρχή για την ίδια τη γυναίκα, όπως εκδηλώθηκε στον φονταμενταλισμό του φεμινιστικού κινήματος, θα εκφράσει τελικά μία απομαγευμένη και πέραν των φύλων και των μεταξύ τους διακρίσεων  αρχή, που θα την καταστήσει φορέα ενός άλλου τύπου ανθρώπου και κοινωνίας.

Με άλλα λόγια, η γυναίκα θα μπορούσε να γίνει ο φορέας των αιτημάτων όλων των "από κάτω" (γυναικών και ανδρών) και ως εκ τούτου να γίνει το ιστορικό υποκείμενο του μέλλοντος.