Πανδημία, κλιματική αλλαγή, πόλεμος, μια διαρκής κρίση δίχως τέλος (permacrise). Ο κόσμος φαίνεται να υφίσταται τα μεγάλα γεγονότα χωρίς καμία διακοπή. Περνάμε από τη μια συμφορά στην άλλη, όπως η ατελείωτη ροή των αναρτήσεων στο Twitter. Και προσπαθούμε να καταλάβουμε ποια είναι η τελευταία καταστροφή. Σαν να μας άρπαξε ένας ανεμοστρόβιλος γεγονότων που διαδέχονται το ένα το άλλο τόσο γρήγορα που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες, ούτε καν να καταλάβει το νόημά τους.
Αυτή η μόνιμη έκπληξη επιδεινώνεται από τον τρόπο με τον οποίο οι ειδήσεις διαχέονται:
παντού, κάθε στιγμή, τα γεγονότα παρουσιάζονται με τρόπο που μας κάνει να αντιδρούμε. Θέματα πολέμου ή πανδημίας συνοδεύονται από θεωρίες συνωμοσίας και ψευδείς ειδήσεις, που δημιουργούν το άγχος της επικείμενης καταστροφής. Τα κινητά τηλέφωνα γίνονται οι προφήτες της αποκάλυψης και ενεργοποιούν το μεγάλο φόβο.
Γνωρίζουμε ήδη ότι η πανδημία και η εισβολή στην Ουκρανία θα μεταμορφώσουν ριζικά τον τρόπο λειτουργίας του κόσμου και της πολιτικής διαδικασίας. Οι κοινωνικές σχέσεις, ο ρόλος της πολιτικής και η διεθνής τάξη, αλλά και οι συμπεριφορές, οι ατομικές πεποιθήσεις, η συνύπαρξη, ο τρόπος με τον οποίο οραματίζεται ο καθένας το μέλλον του, όλα αλλάζουν.
Είμαστε εντυπωσιασμένοι από τη στάση των διαφόρων κυβερνήσεων απέναντι στις δύο καταστροφές. Όταν ο κορονοϊός πέρασε, αυτοί που μας κυβερνούν πρώτα έκλεισαν τα σύνορα, απέκλεισαν τις πόλεις και περιόρισαν τον πληθυσμό κάτω από διάφορες απειλές, για να αποτρέψουν την εξάπλωση της νόσου, τώρα αποφάσισαν ότι πρέπει να συνυπάρξουμε, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θανάτων! Γιατί προέχει η οικονομία!
Από την άλλη πλευρά, η αντίδραση στην επιθετικότητα του Πούτιν ήταν η εξύψωση του ηρωισμού, το κάλεσμα για αλληλεγγύη, η βοήθεια στους πρόσφυγες και η αποστολή όπλων από την πρώτη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο [τις ΗΠΑ] για να νικήσουμε, λένε, τη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον πλανήτη [τη Ρωσία]. Οδεύουμε έτσι σε μια διεθνοποίηση της σύγκρουσης, με συνέπειες που είναι ακόμα απρόβλεπτες.
Μετά την εγκληματική πράξη της Ρωσίας, η απόφαση για μαζικό επανεξοπλισμό της Γερμανίας, καθώς και η πιθανή εγκατάλειψη της ουδετερότητας της Σουηδίας και της Φινλανδίας, προκαλούν κάθε είδους ανησυχίες για το μέλλον της ειρήνης και της ασφάλειας στην Ευρώπη.
Εάν, τέλος, η απειλή μιας επισιτιστικής κρίσης αποδειχθεί αληθινή, τότε δεν θα αργήσει να ξυπνήσει και πάλι η πεποίθηση του… Μεσσία με το λευκό άλογο που θα σώσει τον κόσμο. Ο μεσσιανισμός ακολουθείται από τον μανιχαϊσμό και την αντιπαλότητα του καλού έναντι του κακού.
Ήδη το ρόλο του καλού υποδύεται το… ΝΑΤΟ. Οι κακοί είναι οι απέναντι (Ο Πούτιν και η Κίνα).
Το ρόλο του κακού θα τον μοιραστούν και όσι δεν παίρνουν σαφή θέση υπέρ του ΝΑΤΟ.
Αυτό το πολιτικό περιβάλλον θα σημάνει σύμφωνα με τους αναλυτές της καθεστηκυίας τάξης το τέλος της ευρωπαϊκής Αριστεράς!
Έτσι ελπίζουν…
*πληροφορίες από courrierinternationale.com
