Εμπιστευτείτε μόνο την επιστήμη...

Συχνά ακούω το επιχείρημα ότι η προσευχή (από μοναχούς, συγγενείς, ευαίσθητους θρησκευόμενους πολίτες) για τον πάσχοντα συνάνθρωπο είναι χείρα βοηθείας για την ανάρρωσή του. Προς επίρρωση της αντίληψής μου, ότι αυτές οι ενέργειες, είναι απλά καλές προθέσεις χωρίς πρακτικό αντίκρισμα για τον ίδιο τον ασθενή, επιστημονική ομάδα από την Ιατρική Σχολή του Harvard, μελετώντας 1800 καρδιολογικούς ασθενείς, δημοσίευσε τα ερευνητικά της αποτελέσματα σε ένα από τα καλύτερα επιστημονικά περιοδικά του χώρου* με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Υπόβαθρο: Για τις λεγόμενες “μεσολαβητικές παρακλήσεις” (δεήσεις προς τον Θεό υπέρ της υγείας ασθενών από τρίτα άτομα) πιστεύεται από μεγάλα τμήματα του πληθυσμού ότι επηρεάζουν θετικά την ανάρρωση των ασθενών. Και όμως οι αιτιάσεις αυτές περί θετικής επίδρασης των παρακλήσεων, δεν επιβεβαιώνονται από καλά οργανωμένες και ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές.

Οι ερευνητές ασχολήθηκαν με το ερώτημα εάν(1) η μεσολαβητική παράκληση (η προσευχή) για την υγεία ενός ασθενούς ή (2) η βεβαιότητα ότι ορισμένοι άνθρωποι προσεύχονται για έναν ασθενή, συνδέονται με την ανάρρωση του τελευταίου (χωρίς επιπλοκές) μετά από επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (by-pass).

Μέθοδος: Ασθενείς από 6 νοσοκομεία των ΗΠΑ τοποθετήθηκαν με τυχαίο τρόπο (κλήρωση) στις εξής τρεις ομάδες:

[Τους είπαν ίσως και έγινε]: 604 ασθενείς οι οποίοι ενημερώθηκαν ότι πιθανώς μία ομάδα πιστών θα  πραγματοποιούσε παρακλήσειςυπέρ της υγείας τους. Πράγματι έγιναν οι παρακλήσεις.

[Τους είπαν ίσως και δεν έγινε]: 597 ασθενείς οι οποίοι ενημερώθηκαν ότι πιθανώς μία ομάδα πιστών θα  πραγματοποιούσε παρακλήσειςυπέρ της υγείας τους.Οι παρακλήσεις δεν έγιναν.

[Τους είπαν ότι θα γίνει και έγινε]: 601 ασθενείς οι οποίοι ενημερώθηκαν ότι μία ομάδα πιστών θα πραγματοποιούσε παρακλήσεις υπέρ της υγείας τους. Πράγματι έγιναν οι παρακλήσεις.

Παρακλήσεις πραγματοποιήθηκαν για 14 συνεχείς ημέρες, ξεκινώντας την προηγούμενη ημέρα της εγχείρισης. Τα στοιχεία που αναζητούσαν οι ερευνητές (μετά την εγχείριση) ήταν α) η πιθανή παρουσία οποιασδήποτε επιπλοκής στην υγεία του ασθενούς κατά την διάρκεια των πρώτων 30 ημερών, β) οποιοδήποτε σοβαρό συμβάν ή και θάνατος του ασθενούς.

Αποτελέσματα: Στις 2 πρώτεςομάδες (όπου οι ασθενείς δεν ήταν βέβαιοι εάν είχαν γίνει ή δεν είχαν γίνει παρακλήσεις στον Θεό για την υγεία τους), κατεγράφησαν οι ίδιες περίπου επιπλοκές: 52% (315 ασθενείς / σε σύνολο 604) όταν είχε γίνει παράκληση, έναντι 51% (304/597) όταν δεν είχε γίνει παράκληση.

Αρκετά περισσότερες επιπλοκές ανιχνεύθησαν στο 59% των ασθενών(352/601), στην 3η ομάδα όπου οι ασθενείς γνώριζαν ότι έγιναν παρακλήσεις (και πράγματι έγιναν) για την υγεία τους. Ο αριθμός των σημαντικών συμβάντων ή θανάτων ήταν περίπου ο ίδιος και για τις 3 ομάδες.

Συμπεράσματα:   

α) Οι “μεσολαβητικέςπαρακλήσεις”, αυτές καθ’ εαυτές, δεν έχουν καμμία επίδραση στην χωρίς επιπλοκές ανάρρωση, ή στην επιβίωση του ασθενούς μετά από επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (by-pass).

β) Αυτό το οποίο είναι βέβαιο, είναι ότι καταγράφονται περισσότερες παρακλήσεις εκεί όπου αναμένεται η συχνότητα επιπλοκών να είναι υψηλότερη (όταν οι συγγενείς γνωρίζουν ότι ο άνθρωπός τους έχει βεβαρυμμένο ιατρικό παρελθόν ή η κλινική του εικόνα και κατάσταση είναι πολύ άσχημη).

γ) Εμπιστευτείτε μόνο τον γιατρό σας και μόνο την επιστήμη...

δ) “Ένα χέρι βοηθείας είναι καλύτερο από δύο χείλη που προσεύχονται”...

 *Πηγή: Benson et al., Am Heart J, V.151(4), pp.934-942, 2006, Mind/Body Medical Institute, Department of Medicine, Beth Israel Deaconess Medical Center, Harvard Medical School, Boston, MA, USA. Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε με 2.500.000 $ από το Ίδρυμα “Templeton”

Τίτλος: “Μελέτη των θεραπευτικών αποτελεσμάτων των προσευχομένων υπέρ της υγείας ασθενών με καρδιολογικά προβλήματα: πολυκεντρική τυχαιοποιημένη δοκιμή της αβεβαιότητος και της βεβαιότητος επιτυχίας της μεσολαβητικής παράκλησης”