Εμείς οι άλλοι, μαζί!

Σήμερα μην πετάξετε τους αετούς σας. Κοιτάξτε τη θάλασσα που βάφτηκε στο αίμα. Όχι, δεν είναι παπαρούνες εκείνες στο βουνό. Οι παπαρούνες θα αργήσουν φέτος. Είναι ο δρόμος που φτιάχτηκε από αίμα. Μα, σήμερα έχετε πρόσβαση και στον ουρανό. Στο δικό μας ουρανό. Κατεβάστε, λοιπόν, τα σκοινιά σας. Μην πετάξετε τους αετούς, εσείς που πνίγετε με τούτα τα σκοινιά. Εσείς που με δειλία πετάτε τη θηλιά. Μη μολύνετε με το πέταγμά τους το δικό μας ουρανό. Μην αλλάξει κι αυτός χρώμα.

Ένα παπούτσι μπλέχτηκε νωρίς. Δεν πρόλαβε να ακουμπήσει στο δικό σας χώμα. Ένα παπούτσι τρύπιο, βρεγμένο. Μπλέχτηκε. Βυθίστηκε. Χάθηκε. Ακόμη ένα παπούτσι δεν πρόλαβε να περπατήσει στο δικό σας χώμα.

Όχι, μην αλλάξει και ο ουρανός μας. Μην τους το επιτρέψετε. Εσείς οι άλλοι. Εσείς που είστε της δικής τους φυλής. Γιατί, εγώ θα είμαι πάντα ξένος. Ένας ξένος που φύτρωσε σε λάθος γη. Μην τους το επιτρέψετε. Εσείς οι άλλοι.

Τα σύνορα που φτιάξανε ευτυχώς δεν φτάνουνε ως εκεί. Εκεί δεν έχουν πρόσβαση. Μα σήμερα, μπορούν. Μπορούν και τον μολύνουν. Μην τους το επιτρέψετε! Για να μπορούμε που και που να στρέφουμε τα μάτια μας μαζί στον ουρανό. Εμείς οι άλλοι, μαζί!