Δύο κόσμοι

Η κυβέρνηση αφού έδωσε κι έχασε  τη μάχη των λέξεων (δεν δεχόταν τον όρο γυναικοκτονία), τώρα προχωρά στη μάχη των… συγκρίσεων. Είναι ποιο πολλές οι γυναικοκτονίες στην Βενεζουέλα, λέει! Είχε προηγηθεί η σύγκριση των θυμάτων από την πανδημία του κορονοϊού. «Τραγικά τα αποτελέσματα στην Κούβα» έγραφε φιλοκυβερνητική εφημερίδα(ήταν τόσο εξόφθαλμο το ψέμα που αναγκάστηκε να το αποσύρει). Κι αυτό όταν ο απολογισμός των θυμάτων της πανδημίας του νέου κορονοϊού στη χώρα της Καραϊβικής ανέρχεται μέχρι σήμερα σε 2.560 νεκρούς, ενώ την Ελλάδα(με τον ίδιο πληθυσμό) οι θάνατοι από την έναρξη της επιδημίας ανέρχονται σε 12.983. Συγκρίσεις με ψέματα! Προπαγάνδα της εποχής του Πιουριφόι.  

Όχι, δεν θα πουν ποτέ ότι η Κούβα κατέκτησε 8 μετάλλια, ενώ η Ελλάδα 3. Δεν θα πουν για το εμπάργκο, για το patria o Muerte, venceremos του Κουβανού αθλητή, για το ότι η Κούβα «αξιώνει» και δεν εξευτελίζει τους αθλητές. Δεν θα κάνουν πρώτο θέμα τον Ιακωβίδη, ότι δεν είχε να πληρώσει τον φυσιοθεραπευτή, το ότι η Πολιτεία «δεν έδωσε ούτε καραμέλα» στον Τεντόγλου, όπως είπε ο Πομάσκι, αντίθετα θα προσπαθήσουν να διαβάλλουν τις αξίες της αλληλεγγύης και της προσφοράς των γιατρών της Κούβας αλλά και των αθλητών.   

Πόλεμος λέξεων, πόλεμος συμβόλων, πόλεμος αξιών. Από εδώ η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και η ίση πρόσβαση και φροντίδα(παρά το φοβερό εμπάργκο των ΗΠΑ) των πολιτών. Και από εκεί η ανισότητα στη ζωή και στο θάνατο…

Από εδώ ο Τεντόγλου, ο Ετσεβαρία και ο Αντετοκούνμπο. Κι από εκεί ο Τσιτσιπάς να συμβολίζει ως στάση και συμπεριφορά τις ελίτ, τον κόσμο των προνομιούχων. Από εκεί το μέγα πρόβλημα είναι οι ελλείψεις σε «χαρτί τουαλέτας»(προπονητής Τσιτσιπά) και από εδώ, αν θα φάμε σήμερα(«Να είναι καλά τα τρία μαγειρεία στην Καλαμάτα». Πομάσκι!).

Τεντόγλου-Τσιτσιπάς. Δύο κόσμοι, αλλά και δύο πρότυπα. Ο καθείς επιλέγει το δικό του…

Ο Τεντόγλου θυμίζει ότι δεν είναι όλα για πούλημα. Ότι κάνει αθλητισμό για το παιχνίδι, ότι απολαμβάνει τη διαδικασία, όπως τότε που έκανε παρκούρ, ότι δεν έχει πρόβλημα να πει ότι ο Ετσεβαρία «ήταν σήμερα καλύτερος»… είναι αλληλέγγυος και φοράει τη φούξια μάσκα, συνεχίζοντας τη διαμαρτυρία της Ρέιβεν Σόντερ, που κατά την απονομή των μεταλλίων της σφαιροβολίας σχημάτισε με τα χέρια της το X σε ένδειξη αλληλεγγύης στις απανταχού καταπιεσμένες μειονότητες.

Ο Μίλτος Τεντόγλου λειτουργεί ανατρεπτικά, καθώς αμφισβητεί την εμπορευματική λογική του αθλητισμού και επανεισάγει το ευ αγωνίζεσθαι, τη συλλογικότητα και μια ηθική παράδοση που απωθήθηκε υπέρ της ονομαζόμενης από τον Αμάρτυα Σεν «μηχανικής» παράδοσης που δεν αφορά τελικούς σκοπούς και ερωτήματα, όπως για το «πως πρέπει κάποιος να ζει» ή «πως μπορεί να αναπτυχθεί ο καλός άνθρωπος», αλλά ενδιαφέρεται μόνο για τα ζητήματα διαχείρισης (logistics). Σύμφωνα με αυτή τη λογική οτιδήποτε κάνουν και εκτιμούν οι άνθρωποι, είναι για πούλημα. Κάθε δραστηριότητα, από τον αθλητισμό ως την εκπαίδευση, χάνει το παλιό της νόημα και γίνεται αλλαγή του σκοπού. Η είσοδος της εμπορευματικής αξίας σε κάθε δραστηριότητα θα μετασχηματίσει τον πραγματικό της σκοπό σε μέσο. Η νίκη θα γίνει το μέσο με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Με άλλα λόγια, η «εμπορευματοποίηση» της όποιας αθλητικής δραστηριότητας μεταβάλλει το σκοπό που είναι η ευχαρίστηση του παιγνιδιού σε μέσο για την επίτευξη του μεγάλου στόχου που είναι η νίκη, η οποία θα πωληθεί στη συνέχεια στους χορηγούς. Όλα, συνεπώς, είναι για τη νίκη. Γιατί μόνο η νίκη πωλείται και παράγει κέρδος. Σ’ αυτή τη λογική, η οποία είναι θεμελιώδης για το σημερινό σύστημα, η ανταλλακτική αξία εισέρχεται στη σκέψη, στην κουλτούρα, στα ήθη και γίνεται έξη. Έτσι, η παλιά φύση της αθλητικής δραστηριότητας τίθεται σε δεύτερη μοίρα, ενώ η «επιχειρηματικότητα» και ο αμείλικτος ανταγωνισμός αποκτά την πρωτοκαθεδρία.

Γι’ αυτό η αθλητική συμπεριφορά των αθλητών στο άλμα εις ύψος, του Τεντόγλου και άλλων, υπονομεύει τα θεμέλια της εμπορευματικής λογικής και της βάρβαρης ανταγωνιστικότητας, επανεισάγοντας τη χαρά του παιχνιδιού, την ηθική του ευ αγωνίζεσθεια και της ευγενικής άμιλλας. Γι’ αυτό μας συγκινεί. Βέβαια, κάποιοι άλλοι συγκινούνται με τα χρήματα που συσσωρεύουν. Αυτοί είναι οι λίγοι. Για μας η χαρά που μοιράζεται είναι η πιο σπουδαία…