Πριν σαράντα χρόνια δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα ούτε διαδίκτυο. Μια κοπέλα που αγαπούσα ήταν σε μια φοιτητική εστία στη Γαλλία. Ήμουν ακόμα στην Ελλάδα. Κατέβαινε στον τηλεφωνικό θάλαμο που ήταν στον κήπο και μου τηλεφωνούσε. Το χειμώνα νύχτωνε νωρίς. Μια φορά κάποιος της επιτέθηκε προσπαθώντας να τη βιάσει. Κι εγώ άκουγα έντρομος από μακριά. Η αίσθηση του να μη μπορείς να κάνεις τίποτα ήταν ιδιαίτερα επίπονη. Ευτυχώς πέρασε τυχαία μια παρέα και την έσωσε.
Στις μέρες μας νομίζω ότι στη θέση της κοπέλας είναι η Ελλάδα. Δεν αντέχω να βλέπω από μακριά αυτήν την καταστροφή. Πίστευα ότι η απόσταση γιατρεύει κι επιτρέπει να κρατάμε μέσα μας μόνο τα θετικά. Ή τα παλιά θυμητάρια που είχαμε πάρει μαζί μας. Είναι γεγονός ότι συχνά τα κρατάμε σφιχτά στην αγκαλιά μας όταν κοιμόμαστε για να αντέχουμε.
Με τις νέες τεχνολογίες νομίζουμε ότι η απόσταση καταργήθηκε. Ότι συμμετέχουμε κι εμείς. Ακόμα και σε κάποιες συνεντεύξεις, ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές, που μεταδίδονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να βάλουμε καρδούλες, εικόνες με υψωμένες γροθιές σχόλια. Αλλά πόσο θα ήθελα να φωνάξω κι εγώ: «Είμαι ο Νίκος και είμαι ΚΕΘΕΑ» και να μη βλέπω την κινητοποίηση κλεισμένος στο γραφείο μου. Σαν κάποιες περιπτύξεις μέσω σκάιπ…
Θα μου πείτε ότι είμαστε χρήσιμοι κι εδώ για να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη στις χώρες διαμονής μας, στις δεύτερες πατρίδες μας, για να οργανώσουμε κινήματα συμπαράστασης. Μπορούμε και θέλουμε. Είμαστε στα λαϊκά κινήματα όπου και να βρισκόμαστε. Είμαστε διεθνιστές πατριώτες.
Ο δημοσιογράφος χτες στον Αλφα είπε στον Αλέξη Τσίπρα ότι μπορεί να τα βρει με τον Πρωθυπουργό για την ψήφο των Αποδήμων. Απαράδεκτη πρόταση. Είναι θέμα Συνταγματικού Δικαίου. Δεν πρόκειται "να τα βρουν". Οι νόμοι και οι θεσμοί δεν είναι παιχνίδια. Είμαι εξαιρετικά προσβεβλημένος ως Έλληνας απόδημος πολίτης.
Απόδημοι και Έλληνες. Μετανάστες στην Ελλάδα κι Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό είμαστε ο ίδιος λαός. Όταν στρέφουν το όπλο στο προσφυγόπουλο, στην Κούρδισα αντάρτισσα, στον όποιον κατατρεγμένο, το στρέφουν και σε μας όλους.
ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ Κι όπως είπε ο ποιητής :
«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή
μητ' όσο στη κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι
έχουμε τη ζωή πολύ πάρα πολύ αγαπήσει»
Νίκος Γραικός, Παρίσι
