Ο Ερντογάν και το ανακτορικό καθεστώς αντιπροσωπεύουν την προνομιούχο μειονότητα της Τουρκίας. Είναι ο θεματοφύλακας των συμφερόντων τους. Επιδιώκουν ένα σύστημα που θα ακυρώσει τις εκλογές, τις κάλπες και τη βούληση του λαού. Το σύστημα στοχεύει στη δημιουργία μιας ανέγγιχτης δομής. Θέλουν μια συμβολική αντιπολίτευση. Η επιχείρηση κατά του δημάρχου Ekrem İmamoğlu και των συνεργατών του είναι μέρος του νέου καθεστώτος που θέλει να οικοδομήσει η κυβέρνηση, σημειώνει ο Γιασάρ Αϊντίν (https://www.birgun.net/profil/yasar-aydin-365) και συνεχίζει:
Η σύλληψη του Εκρεμ Ιμάμογλου από το καθεστώς Ερντογάν «είχε ως στόχο την καταστροφή του. Θα τον δυσφημούσε. Θα τον έδιωχνε εκτός κούρσας όχι μόνο νομικά, αλλά και πολιτικά και κοινωνικά… Με αυτή την επίθεση, το CHP, που ήδη αντιμετώπιζε προβλήματα…, θα διαλυόταν ακόμη περισσότερο. Η ηγεσία του Özgür Özel θα είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση. Υπήρξαν ακόμη και σχέδια για να τεθεί ένα τέλος στη CHP με το διορισμό διαχειριστή. Για όλους αυτούς τους λόγους, η επιχείρηση κατά του Ιμάμογλου είναι πραξικόπημα. Είναι μια προσπάθεια σχεδιασμού της πολιτικής από ψηλά.
Αλλά τι έγινε τελικά;
Μια ιστορική ήττα
Στο τέλος της εβδομάδας προέκυψε αυτό: Όχι μόνο δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια να διαλυθεί η αντιπολίτευση και να μετατραπεί σε σκόνη, αλλά ένα νέο ενιαίο μέτωπο σχηματίστηκε στις πλατείες... Άνθρωποι με πολύ διαφορετικές απόψεις συναντήθηκαν στα κέντρα των πόλεων για τον ίδιο σκοπό.
Ο Εκρεμ Ιμάμογλου ζει ίσως την πιο δυνατή περίοδο της πολιτικής του ιστορίας. Ονόματα που λέγεται ότι δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν σε καμία περίπτωση (Kılıçdaroğlu, Yavaş, İnce) ζήτησαν προκριματικές εκλογές και ψήφισαν.
Ο Οζγκούρ Οζέλ έδειξε ότι μπορούσε να συνδυάσει την εκλογική επιτυχία με την αντιπολίτευση του δρόμου. Αύξησε τη δύναμή του τόσο στο λαό όσο και μέσα στο κόμμα… Πρώτα έπεισε τους δικούς του ψηφοφόρους και μετά την κοινωνία ότι θα μπορούσαν να νικήσουν τον Ερντογάν. Η «Türkiye Alliance» που εξέφρασε πριν από τις τοπικές εκλογές λειτούργησε αποτελεσματικά μέσα σε μια εβδομάδα.
Ο μεγαλύτερος νικητής αυτής της διαδικασίας ήταν αναμφίβολα οι άνθρωποι που μάχονταν επί χρόνια ενάντια στον Ερντογάν. Η αντίδραση στην κράτηση και τη σύλληψη του Ιμάμογλου έμοιαζε με τον θυμό που έβραζε υπόγεια εδώ και χρόνια και έσκασε σαν ηφαίστειο. Το τείχος του φόβου είχε πλέον σπάσει... Εδώ είναι απαραίτητο να πούμε ότι η μαζική και επίμονη συμμετοχή των νέων άλλαξε την όλη πορεία.
Η ελπίδα μεγάλωσε
Η κυβέρνηση και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ δημιούργησαν θόρυβο με ψευδείς πληροφορίες καθ' όλη τη διάρκεια της επιχείρησης. Όλοι οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του Ερντογάν, απέτυχαν να παρουσιάσουν σοβαρά επιχειρήματα. Η ομιλία του Ερντογάν μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου (συμπεριλαμβανομένου του τόνου της φωνής του) έδειξε πόσο αδύναμοι έχουν γίνει. Μόλις βγουν από τη μέση οι δικαστικές αρχές και οι αρχές επιβολής του νόμου, θα έχει μείνει μια χάρτινη τίγρη που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της.
Από την άλλη πλευρά, η δημόσια διάθεση δεν είναι αυτή μιας χώρας όπου έχουν πραγματοποιηθεί επιχειρήσεις εναντίον ηγετών της αντιπολίτευσης, όπου η κυβέρνηση είναι πολιορκημένη και όπου όλα τα στρώματα της κοινωνίας είναι ανήσυχα. Αντίθετα, στις πλατείες, παρά τις συλλήψεις και την αστυνομική βία, συναντάς γέλια, διασκέδαση, ελπίδα για το μέλλον...
Η πραγματική διαδικασία ξεκινά τώρα. Ο δρόμος είναι ανοιχτός… Από τους διαδρόμους των δικαστηρίων μέχρι τις ομιλίες πάνω στο λεωφορείο, από τα οδοφράγματα της αστυνομίας μέχρι τα πίσω δρομάκια, υψώνεται μια καθαρή φωνή ενάντια στο μονοπρόσωπο καθεστώς: θα φύγεις!»
«Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει να προσφέρει τίποτα στη χώρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να σταθεί πολιτικά. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει μια κυβέρνηση και ένα καθεστώς που τα δύο τρίτα της χώρας λένε ανοιχτά «δεν σε θέλουμε». Είναι σαφές ότι υπό αυτές τις συνθήκες δεν έχει νόημα να μιλάμε για σύνταγμα, νόμους και δίκαιες εκλογές. Γνωρίζουμε ότι το θάρρος, όπως και ο φόβος, είναι μεταδοτικό. Το καλό θα νικήσει ενάντια στο κακό, η δημοκρατία ενάντια στην τυραννία, ο λαός ενάντια στο μονοπρόσωπο καθεστώς.» καταλήγει ο Φ. Αϊντίν.
