Αστυνομοκρατία ή Δημοκρατία;

Η εικόνα του νέου που είναι ακινητοποιημένος στην πλατεία της Νέας Σμύρνης με τέσσερα ανθρωποειδή του Χρυσοχοΐδη να τον χτυπούν άγρια και άνευ λόγου, είναι καρφί στα μάτια και στην καρδιά της δημοκρατίας. Η κραυγή «πονάω» ανακαλεί στη μνήμη το τραγικό «δεν μπορώ να ανασάνω»  του Τζορτζ Φλόιντ. Μόνο που εκεί στη Μινεάπολη, επρόκειτο για την δολοφονική ενέργεια ενός ρατσιστή μπάτσου, ενώ εδώ πρόκειται για ενέργεια της ίδιας της ηγεσίας της αστυνομίας, καθώς είναι γνωστό ότι στο κέντρο επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ. μεταφέρεται ήχος και εικόνα από τα σημεία των αστυνομικών επιχειρήσεων και οι εντολές δίνονται κατευθείαν από εκεί (σ.σ. και καταγράφονται!). Οι υψηλόβαθμοι αστυνομικοί, συνεπώς, άκουγαν, έβλεπαν, διέταζαν. Άρα, το όργιο βίας και αυθαιρεσίας το δημιουργούν αυτοί και όχι κάποιοι μεμονωμένοι «σαδιστές μπάτσοι». Τα άγρια χτυπήματα με γκλομπ στον ακινητοποιημένο πολίτη στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, οι προπηλακισμοί και οι ύβρεις εναντίον δικηγόρων, το όργιο βίας σε συγκεντρώσεις και πορείες, όλα γίνονται κατόπιν εντολών των στρατηγών, οι οποίοι έχουν άμεση επικοινωνία με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι η αστυνομική βία και τρομοκρατία είναι αποτέλεσμα άμεσων εντολών του ίδιου του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, καθώς η αστυνομοτρομοκρατία είναι κυρίαρχη πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του Κυρ. Μητσοτάκη.  

Αλλά μεγαλύτερο έγκλημα και από το έγκλημα των μπάτσων, είναι η συγκάλυψή του από τα εξωνημένα μίντια και εντεταλμένους «δημοσιογράφους». Αναφέρομαι στους άθλιους μαρκουτσοφόρους ή κονδυλοφόρους που γράφουν(ή λένε) ανερυθρίαστα ότι δήθεν «30 πολίτες επιτέθηκαν σε αστυνομικούς», ή ακόμα πως πολίτες και αστυνομικοί «συμπλέκονται»! Μιλώ για εκείνους τους δήθεν «δημοσιογράφους» που αναδημοσιεύουν τα χονδροκομμένα ψεύδη των γραφείων Τύπου των υπουργείων χωρίς αιδώ και τσίπα.

Είναι γεγονός ότι ο αυταρχισμός θα αυξάνεται όσο οι κυβερνώντες χάνουν τον έλεγχο, όσο οι κάθε είδους κρίσεις και η διαχείρισή τους, θα απονομιμοποιούν στα μάτια του κόσμου τη μονοδοξία του κυρίαρχου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης μέσω της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όσο χιλιάδες άνθρωποι θα πεθαίνουν επειδή δεν υπάρχουν ΜΕΘ και ΜΑΦ στα νοσοκομεία, όσο στα μέσα μαζικής μεταφοράς οι εργαζόμενοι θα «παστώνονται» σαν σαρδέλες και στα εργοστάσια δεν θα τηρούνται τα μέτρα προστασίας, όσο κάποιοι θα κερδίζουν σκανδαλωδώς από την πανδημία μέσω των απευθείας κυβερνητικών αναθέσεων, και όσο θα αποδεικνύονται ένα τεράστιο φιάσκο οι αλλεπάλληλες καραντίνες. Η οργή των πολιτών θα διογκώνεται όσο τα εξωνημένα μίντια θα αποσιωπούν το όργιο της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας ή θα μιλούν για «επίθεση» πολιτών εναντίον αστυνομικών, όσο οι φωνές αμφισβήτησης θα φιμώνονται από τους μηχανισμούς λογοκρισίας(οι 800 της Teleperfomance στο Μοσχάτο, οι ομάδες "αναφορών στο Facebook" του Μαξίμου αλλά και τα EllinikaHoaxes), όσο ο αυταρχισμός θα συρρικνώνει τη δημοκρατία σε μία καρικατούρα «μετα-δημοκρατίας» που θα νομιμοποιεί το δόγμα της ασφάλειας και της δήθεν προστασίας από τη «μόλυνση»!

Σ' αυτό το πολιτικό περιβάλλον το δίλημμα είναι σαφές: Αστυνομοκρατία ή Δημοκρατία;