Οι Αρτινο-λάτρεις

Σιχαίνομαι τους «Αρτινο-λάτρεις», τους εντόπιους Χατζηφωτίου με το pochette και το μπλαζέ ύφος τυπικού ρατσιστή, αυτούς που κατακεραυνώνουν την «κατωτέρα τάξη», τους «χωριάτες», τους «καμπίσιους», τους «λασπιάδες» και τους «βλάχους», επειδή τους λερώνουν την αυλή και τους χαλάνε την αισθητική!

Σιχαίνομαι όλους τους «πάνω», - σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε χώρα-, αυτούς που περηφανεύονται για τον έμπορο-μεσίτη-παράσιτο, για τον τοκογλύφο πρόγονό τους, αυτόν που κατάκλεψε τους «χωρικούς» και το βιός τους.

Σιχαίνομαι αυτούς που σιωπούν για τα εγκλήματα του τσιφλικά Καραπάνου και των ανθρώπων του*, που συνεχίζουν να έχουν το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης, που παθαίνουν ψυχολογικές τρεμούλες για το Ξενία και τα εκεί πάρτι της «καλής κοινωνίας» της πόλης!    

Σιχαίνομαι τους «Αρτινο-λάτρεις» οι οποίοι ως καρα-δεξιοί που είναι -ανεξάρτητα από την κομματική τους ένταξη- βάζουν την αισθητική πάνω από την ανάγκη, τους αριθμούς πάνω από τους ανθρώπους. Καμώνονται τους ταξιδεμένους που «πολλά είδαν» κι έζησαν, αλλά ίδιοι πήγαν και ίδιοι γύρισαν. Το μόνο που άλλαξε είναι ο ναρκισσισμός τους. Τώρα έγινε παθολογικός.

 *Στις 9 Σεπτεμβρίου 1881 εκδίδεται έκτακτο φύλλο της εφημερίδας «Άρτα» που αναφέρει ότι «κινείται μετ’ απροσδοκήτου τόλμης ζήτημα σκοπούν να υποκαταστήση εις την λήξασαν οθωμανικήν εξουσίαν, την αναρχίαν, και τίποτε ολιγώτερον ή την Παρισινήν κοινότητα και την κοινοκτημοσύνην, εν τη περιφερεία Άρτης. Εάν ο μέγας του απόρου λαού αριθμός, αποφασίση αθρόος να επιπέση και διαρπάση την περιουσίαν των πλουσίων, η κοινωνία εν η ήθελεν τούτο συμβή της προόδου ή της αποσυνθέσεως την οδόν πορεύεται. Το ζήτημα τούτο γεννά το εν γένει λεγόμενον αγροτικόν ζήτημα της Άρτης…». Φόβος, συνεπώς, για εξανάσταση του «απόρου λαού» εναντίον των πλουσίων, της «καλής κοινωνίας», και την εγκαθίδρυση συστήματος κοινοκτημοσύνης κατά το ανάλογο της Παρισινής κομμούνας, η οποία θεωρείται συνώνυμη της αναρχίας! (Το ματωμένο θέρος του 1882). Αυτή είναι η «αστική κοινωνία» της Άρτας, οι λίγοι, και απέναντί της ο άπορος λαός, οι πολλοί. Αυτό που ίσχυε το 1881 ισχύει κοινωνικά τηρουμένων των αναλογιών και σήμερα.