Η εφημερίδα The New York Times "χύνει τώρα δάκρυα για τον φασισμό - (αλλά αυτό δεν συμβαίνει) όταν οι σελίδες της έχουν χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή συναίνεσης για τους πολέμους στο εξωτερικό… - είναι το αποκορύφωμα της υποκρισίας» γράφει η δημοσιογράφος Helen Buyniski (@velocirapture23)
Ο αμφιλεγόμενος γερουσιαστής του ρεπουμπλικανικού κόμματος Tom Cotton, ο οποίος απαίτησε μέσω άρθρο του στους NYT, να αναπτυχθούν στους δρόμους τα αμερικανικά στρατεύματα εναντίον των Αμερικανών διαδηλωτών, θα είχε αγκαλιαστεί θερμά από τους New York Times, αν αναφερόταν σε στρατιωτικές ενέργειες στο εξωτερικό, γράφει η Helen Buyniski.
Όπως είναι γνωστό, εκατοντάδες στελέχη των Times αντέδρασαν σφοδρά στην απόφαση της διεύθυνσης της εφημερίδας να δημοσιεύεσει το άρθρο του γερουσιαστή του Αρκάνσας, υποστηρίζοντας ότι τα λόγια του Cotton τους έθεσαν κατά κάποιο τρόπο σε κίνδυνο.
Κι όμως, όπως γράφει η Buyniski, η εφημερίδα έχει μια μακρά ιστορία δημοσίευσης κύριων άρθρων που υποστηρίζουν την ανάπτυξη του στρατού των ΗΠΑ εναντίον πολιτών. Μόνο που οι πολίτες αυτοί ζουν έξω από τις ΗΠΑ! Ίσως να βρίσκονται στο Ιράκ, στη Βενεζουέλα ή στο Ιράν - αλλά οι Times μπορούν σχεδόν πάντα να υποστηρίξουν την ιδέα ότι ο στρατός των ΗΠΑ είναι μια δύναμη για το καλό, φέρνοντας ειρήνη και φως (και, φυσικά, δημοκρατία) όπου κι αν πηγαίνει!
Γιατί, συνεχίζει η δημοσιογράφος, η εφημερίδα φωνάζει εναντίον του φασισμού τώρα - όταν οι σελίδες της έχουν χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως για την παραγωγή συναίνεσης στον πόλεμο του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας; Αυτό δεν είναι το αποκορύφωμα της υποκρισίας;
Η Μισέλ Γκόλντμπεργκ, γκαταλήγει η Helen Buyniski, αμφισβητώντας τις «επικίνδυνες» απόψεις του Cotton που δημοσιεύτηκαν την Παρασκευή, συνέλαβε την ουσία του θέματος όταν επεσήμανε ότι οι συστάσεις του Cotton «ισοδυναμούν με μαζική βία κατά των συμπολιτών του». Η μαζική βία, λοιπόν, είναι αποδεκτή μόνο όταν συμβαίνει σε πολίτες εκτός των ΗΠΑ.
