Ένα σχόλιο για τη διαδικτυακή αρένα

Η επίθεση με βιτριόλι, εναντίον της τριαντατετράχρονης πριν από τρεις εβδομάδες στην Καλλιθέα, ανέδειξε για μια ακόμα φορά το θλιβερό φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού, κυρίως δε τη διαδικτυακή εκδοχή του. Κοινωνικά δίκτυα και ιστοσελίδες γέμισαν με ύβρεις, προσβολές, χυδαιότητες και συνωμοσιολογικά σενάρια εναντίον μιας γυναίκας που αγωνίζεται να αναρρώσει από μια δολοφονική επίθεση. Πάντα απ' την ασφάλεια της απόστασης και ανώνυμα. Οι συντάκτες αυτών των σχολίων δεν έχουν να χάσουν τίποτα, ούτε την αξιοπιστία τους ως επαγγελματίες, ούτε τη σοβαρότητά τους ως πολίτες. Προσβάλλουν βάναυσα την προσωπικότητα ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζουν και μετά συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους, χωρίς καμία συνέπεια. Για να απολογηθούν για τις πράξεις τους απαιτείται μια χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία. Η ανωνυμία στο διαδίκτυο προστατεύει ανθρώπους που δημοσιεύουν στοιχεία που αποκαλύπτουν τη διαφθορά κρατικών υπηρεσιών και πολυεθνικών κολοσσών, λειτουργώντας έτσι προς όφελος της κοινωνίας. Παράλληλα όμως είναι και το καταφύγιο των δειλών. Άνθρωποι που στον εργασιακό τους χώρο και στην προσωπική τους ζωή δεν τολμούν να υποστηρίξουν την άποψή τους, πίσω από μια οθόνη μετατρέπονται σε κριτές των πάντων κατακεραυνώνοντας όσους τους φέρνουν αντίρρηση.

 Το διαδίκτυο διευκολύνει τη ζωή μας και παράλληλα μας παρέχει πρόσβαση σε έναν ωκεανό γνώσης. Δυστυχώς όμως μια άλλη πλευρά του λειτουργεί σαν ένα κακόφημο καφενείο που σε όλες τις συζητήσεις κυριαρχούν η αμάθεια, η κακεντρέχεια και η χυδαιότητα. Η διαφορά είναι ότι σε ένα πραγματικό καφενείο όσα λέγονται μένουν στον κλειστό κύκλο των θαμώνων και επίσης δεν καταγράφονται. Αντίθετα ένα σχόλιο στο διαδίκτυο μπορούν να το διαβάσουν χιλιάδες χρήστες και μένει σε κοινή θέα για χρόνια. Άγραφοι νόμοι που διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία απ' τη γέννησή της, στο διαδίκτυο δεν έχουν καμία ισχύ. Ακόμα και η μνήμη των νεκρών κακοποιείται βάναυσα. Το χειρότερο είναι ότι στο μυαλό πολλών ανθρώπων η συκοφαντία και οι ύβρεις ταυτίζονται με την ελευθερία έκφρασης. Θλιβερά φαινόμενα που δηλητηριάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, όπως τα κουτσομπολιά και οι φήμες, στον αχανή κόσμο του διαδικτύου γιγαντώνονται. Περνώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου μου στον κυβερνοχώρο, είναι ουτοπικό να πιστεύω ότι η τοξικότητα που υπάρχει σε αυτόν θα εξαλειφθεί. Ελπίζω όμως τουλάχιστον κάποτε να απομονωθεί.