Το κύριο άρθρο της γαλλικής εφημερίδας Le Monde αναφέρεται στον κυνικό εκβιασμό του Ταγίπ Ερντογάν με την χρησιμοποίηση των προσφύγων. Τι επιδιώκει ο Τούρκος πρόεδρος; Υποστήριξη στη Συρία και χρήματα για τους πρόσφυγες. Τα χρήματα για τους τελευταίους να μην πηγαίνουν στις ΜΚΟ αλλά στο τουρκικό κράτος.
«Το γεγονός ότι οι άμαχοι πληθυσμοί χρησιμοποιούνται δραματικά ως μοχλός στις διεθνείς σχέσεις δεν είναι καινούργιο, γράφει η Le Monde. Αλλά ο εκβιασμός που ασκεί ο Ταγίπ Ερντογάν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των μεταναστών υπερβαίνει σε κυνισμό, αλλά και σε πιθανότητες αποσταθεροποίησης, όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις. Οι πρόσφυγες που απειλεί να στείλει ο Τούρκος πρόεδρος σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι όσοι φεύγουν από έναν πόλεμο, από το Idlib, το τελευταίο οχυρό των ανταρτών στη Συρία, το οποίο ο ίδιος προσπαθεί να καταλάβει. […]
Το μήνυμα είναι σαφές: η Τουρκία επιθυμεί να επαναλάβει το σενάριο του 2015, όταν 1 εκατομμύριο άνθρωποι που εκτοπίστηκαν από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας διέσχισαν την επικράτειά τους για να διασχίσουν τα σύνορα της ΕΕ, προκαλώντας στην Ένωση ανθρωπιστική κρίση, πολιτική κρίση και κρίση ασφάλειας, η οποία συνέχισε να τροφοδοτεί την ακροδεξιά. Η εισροή προσφύγων είχε σταματήσει, από τον Μάρτιο του 2016, μόνο με την τιμή μιας συμφωνίας, σύμφωνα με την οποία η Άγκυρα δεσμεύτηκε να μπλοκάρει την πορεία προς την Ευρώπη, υπό την προϋπόθεση ότι θα λάβει από την ΕΕ ένα ποσό 6 δισ. ευρώ, προοριζόμενο για ανθρωπιστικές οργανώσεις(σ.σ. ΜΚΟ).
Σε μεγάλο βαθμό υπερεκτιμώντας τη ροή των εκτοπισθέντων που επιδιώκουν να διέλθουν από την Ελλάδα, η Τουρκία επιδιώκει να αναπαράγει τις βλαβερές επιπτώσεις, τη διαίρεση και την αποσταθεροποίηση των Είκοσι επτά καθώς και την άνοδο των λαϊκισμών. Οι σκηνές που δείχνουν ότι οι Έλληνες αστυνομικοί απωθούν τους μετανάστες με δακρυγόνα ή η επίθεση ορισμένων κατοίκων της Λέσβου κατά των αιτούντων άσυλο αντικατοπτρίζουν τόσο την κακοήθεια της τουρκικής στρατηγικής όσο και την ευθραυστότητα της ΕΕ, αναγκασμένη να χρησιμοποιήσει τη δύναμη παραβιάζοντας τις αρχές της.
Η Ευρώπη έχει παραμείνει θεατής… Ο Πούτιν και ο Ερντογάν θα εξετάσουν την κατάσταση την Πέμπτη 5 Μαρτίου στη Μόσχα, χωρίς τη Γαλλία και τη Γερμανία… Προφανώς, ο κύριος στόχος της Άγκυρας είναι η επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας του 2016, με την εξασφάλιση ότι οι νέες αμοιβές για τη διαχείριση των μεταναστών δεν θα καταβάλλονται στις ΜΚΟ, αλλά στις τουρκικές αρχές.
Η ΕΕ πρέπει να επιδείξει αλληλεγγύη, σταθερότητα, ρεαλισμό και ανθρωπισμό. Οικονομική και πολιτική αλληλεγγύη με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, χώρες στην πρώτη γραμμή. Σθένος απέναντι στον εκβιασμό της Τουρκίας που πρέπει να διαχειριστεί τις συνέπειες της καταδικαστέας στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία και να σταματήσει το διφορούμενο παιχνίδι μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Ο ρεαλισμός: η γεωγραφία και η ιστορία καθιστούν την Τουρκία υποχρεωτικό εταίρο της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα αξίζει πλέον το όνομά της αν δεν παίζει το ρόλο της στην υποδοχή των προσφύγων. Ποτέ πριν δεν ήταν πιεστικότερη η ανάγκη για τη βιωσιμότητα της ΕΕ, και η ανάκγη αυτή να μοιραστεί το βάρος των αιτούντων άσυλο καθώς και μια κοινή στρατηγική για το μεταναστευτικό.
