Έκθεση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ: Εργασιακός μεσαίωνας

«Εργασιακό μεσαίωνα» αποκαλύπτει η έκθεση της ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την εργασία.

Ωράρια «λάστιχο», απροειδοποίητες αλλαγές βάρδιας, επιβάρυνση της υγείας σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο, αναφέρει η έρευνα.

Όλα αυτά είναι ο εργάτης που πολτοποιήθηκε στην πρέσα του ξενοδοχείου της Ρόδου. Είναι ο εργαζόμενος που κεραυνοβολήθηκε από το ρεύμα στη Γλυφάδα. Είναι ο 70χρονος οικοδόμος που έπεσε από ψηλά, είναι ένας ακόμη ντελιβεράς που τσακίστηκε κάτω από τις ρόδες ενός αυτοκινήτου…

Είναι και τα σώματα των νέων που διαμελίσθηκαν στα Τέμπη στο όνομα του κέρδους, είναι τα σκελετωμένα παιδιά της Γάζας, είναι η κόρη στα χέρια του βιαστή πα-τέρα της, είναι τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στην Κουμουνδούρου και στο Πεδίο του Άρεως, είναι οι Αφρικανές του τράφικινγκ, οι Ελληνίδες του Ντουμπάι, τα μικρά κορίτσια που χορεύουν με τους στίχους των προαγωγών τους. Αυτά δεν τα αναφέρει η έρευνα...

Η έκθεση δεν ερευνά το εμπόρευμα-εργατική δύναμη στο χωράφι, στη μαύρη εργασία του φραουλοχώραφου, στη μαύρη εργασία στις παραλίες, τα μπιστσόμπαρα,  στην ταβέρνα, ούτε ασφαλώς στη σεξεργασία μήτε και στο σπίτι. Και δεν μιλώ μόνο για την εργασία της γυναίκας στο σπίτι, αλλά και για την τηλεργασία. Αναφέρομαι στη νέα εποχή που μεταμορφώνει την εργασία αλλά και το σώμα. Το ΣΩΜΑ είναι η αφετηρία της μεταμόρφωσης της νέας εποχής: Από τη γενετική έως τα βακτηριολογικά όπλα, από τα εμβόλια RNA έως τις νέες μορφές κυριαρχίας στην εργασία με τους υβριδικούς εργαζόμενους (μισός άνθρωπος- μισός ρομπότ), από το σύστημα της μόδας έως τους νέους τρόπους διατροφής, από την εξύμνηση των κανόνων που αφορούν τις σωματικές αναλογίες έως τις ανθρώπινες βόμβες, από τη σεξουαλική απελευθέρωση μέχρι τις νέες αλλοτριώσεις και τους νέους φόβους, η νέα εποχή χρειάζεται «νέα σώματα», «νέους ανθρώπους» που παραπέμπουν περισσότερο στη «Φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Όργουελ.

Το σώμα υπάρχει πλέον στο πλαίσιο μίας «βιο-εξουσίας», που ελέγχει τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τη βούληση μέχρι και τα όνειρα. Μιας εξουσίας που πλέον δεν σκοτώνει μία κι έξω αλλά αργά αργά, που περικυκλώνει τη ζωή από άκρη σ’ άκρη, ελέγχοντας αυστηρά τις επιθυμίες, που πετάει τους ανθρώπους -σαν σακιά αδειανά- σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (μετανάστες). Σώματα κλεισμένα σε φυλακές όπως ο Νίκος Ρωμανός. Σώματα προς εξαφάνιση, σχεδόν εξαϋλωμένα, όπως τα παιδιά της Γάζας, του Σουδάν…  

"Σώματα" που εδώ είναι πρησμένα από το μπότοξ, εκεί είναι τυμπανισμένα από την πείνα, σώματα που πουλιούνται μια κι έξω ή σιγά σιγά, σώματα που τρέφονται με ορμόνες, βιταμίνες και ματσίλα...  σώματα-καμβάδες, μαρκαρισμένα με μίσος, πασπαλισμένα με σκατά και χρυσόσκονη...