Ο Λουδοβίκος-Τραμπ

«Βρήκαμε τον πρόεδρο —σ’ ένα Οβάλ Γραφείο ανακαινισμένο σε στυλ που θα ονόμαζα «Καζίνο Louis XIV Overripe»…» γράφει ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Atlantic, Τζ. Γκόλντμπεργκ. «Το κάνετε με δικά σας χρήματα;» ρωτά ο δημοσιογράφος, «Ναι, το κάνω μόνος μου. Βλέπεις από πάνω; Όλα αυτά βγήκαν από το Mar-a-Lago.» «Μισό λεπτό, το επιχρυσωμένο;» ξαναρωτά ο δημοσιογράφος (Γκόλντμπεργκ). «Ναι, ο χρυσός. Και αυτό είναι όλο χρυσός 24 καρατίων, κάτι που είναι ενδιαφέρον επειδή δεν έχουν ποτέ βρει χρώμα που να μοιάζει με χρυσό. Δεν έχουν ποτέ βρει χρώμα που να μπορείς απλώς να το βάψεις και να μοιάζει με χρυσό.». Η πληροφορία αυτή είναι εντυπωσιακή. Όχι δεν είναι χρώμα, είναι χρυσάφι και μάλιστα 24 καρατίων!

 Όταν είχα δει για πρώτη φορά το παλάτι του Λουδοβίκου στις Βερσαλλίες σκεφτόμουν την χυδαία ματαιοδοξία των βασιλιάδων να βάψουν ακόμα και τη σκεπή στο χρώμα του χρυσού. Όταν έμαθα πως είναι πραγματικός χρυσός, τότε δικαιολόγησα την γκιλοτίνα και κατανόησα πλήρως τη Γαλλική Επανάσταση... Τώρα σκέφτομαι τις ιστορικές αναλογίες και την επανάληψη (θα είναι άραγε φάρσα ή τραγωδία;)...

Η προβολή της επιχρυσωμένης συμβολικής δύναμης του Οβάλ Γραφείου συνοδεύεται από το παραλήρημα μεγαλείου όχι του Λουδοβίκου αλλά του Τραμπ. «Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό που κάνω είναι καλό για τη χώρα, καλό για τους ανθρώπους, καλό για την ανθρωπότητα.» λέει ο πρόεδρος στους δημοσιογράφους…

Ρωτάει ο Γκόλντμπεργκ: «Για 100 χρόνια, οι Αμερικανοί πρόεδροι συμπονούσαν τα μικρότερα έθνη και τους λαούς που εκφοβίζονταν ή καταπιέζονταν από τη Ρωσία. Εσείς δεν φαίνεται να έχετε την ίδια συμπάθεια… Γιατί δεν φαίνεται να έχετε το ίδιο συναίσθημα για αυτά τα εκφοβισμένα, καταπιεσμένα έθνη που είχε κάθε άλλος Αμερικανός πρόεδρος;»

Και ο Τραμπ απαντά: «Νομίζω ότι ναι. Νομίζω ότι σώζω αυτό το έθνος. Νομίζω ότι αυτό το έθνος θα συντριβεί πολύ σύντομα. Είναι μια μεγάλη πολεμική μηχανή (η Ρωσία). Ας το παραδεχτούμε. Και αν δεν ήμουν εγώ - εγώ ήμουν αυτός που τους έδωσα τα Javelin με τα οποία εξουδετέρωσαν τα τανκς. Ξέρετε, αυτή η στιγμή με τα τανκς ήταν μια μεγάλη στιγμή, όταν τα τανκς κόλλησαν στη λάσπη, και τους έδωσα τεράστιο αριθμό Javelin. Αυτά είναι τα αντιαρματικά πυροβόλα. Και εξουδετέρωσαν όλα αυτά τα τανκς όταν εγκλωβίστηκαν στη λάσπη. Ξέρετε, αυτή ήταν μια μεγάλη στιγμή γιατί, αν είχαν μπει αυτά τα τανκς, ήταν 71 μίλια έξω από το Κίεβο και θα το καταλάμβαναν. Αυτό ήταν το τέλος του πολέμου. Θα είχε τελειώσει σε μια μέρα.»

Ένας άλλος δημοσιογράφος (Σέρερ) ρωτά: «Υπάρχει μεγάλη ανησυχία στη χώρα ότι χρησιμοποιείτε την εκτελεστική εξουσία για να διώκετε άτομα με τα οποία διαφωνείτε, αυτό αντιπροσωπεύει μια ολίσθηση προς τον αυταρχισμό. Γράφετε στο Truth Social (η πλατφόρμα τύπου τουίτερ του Τραμπ)…: «Αυτός που σώζει τη χώρα του δεν παραβιάζει κανέναν νόμο». Θα πρέπει να ανησυχεί ο κόσμος ότι η φύση της προεδρίας αλλάζει υπό την ηγεσία σας;»

Και μόνο η παραδοχή της διατύπωσης «Αυτός που σώζει τη χώρα του δεν παραβιάζει κανένα νόμο» αρκεί. Υπ’ αυτή την οπτική ίσως προετοιμάζεται η παραβίαση του Συντάγματος για μία τρίτη θητεία Τραμπ το 2028.

Η αντιδημοκρατική στάση του Τραμπ είναι προφανής και στην αντιμετώπιση των μεταναστών. Ο Σέρερ τον ρωτά για το ζήτημα ότι «μετανάστες απελαύνονται χωρίς την δέουσα διαδικασία. Κι αυτό εγείρει την πιθανότητα κάποιος να συλληφθεί κατά λάθος ή αθέμιτα και να απελαθεί…».

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε από τον Τραμπ…

«Οι Νάρκισσοι πήραν την εξουσία», έγραφε η ψυχίατρος Marie-France Hirigoyen στο ομότιτλο βιβλίο της. Παθολογικά Νάρκισσος είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Σε αυτόν αφιερώνει το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της η Γαλλίδα ψυχίατρος. Τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της διαταραχής της ναρκισσιστικής προσωπικότητας είναι τα εξής:

Έχει ένα αίσθημα μεγαλείου, υπερεκτιμά τις πράξεις και τις ικανότητές του, θέλει να αναγνωρίζεται ως «ανώτερος», χωρίς να έχει κάνει κάτι… Είναι χαμένος στην φαντασίωση των αναρίθμητων υποτιθέμενων επιτυχιών του, στην εξουσία του, στη δόξα του… Βρίσκεται συνεχώς μέσα στην υπερβολή. … Στον Τραμπ η έλλειψη ενσυναίσθησης εκδηλώνεται με τον σεξισμό, το ρατσισμό (δέχεται μόνο τους λευκούς χριστιανούς, χαρακτηρίζει τους μουσουλμάνους εν δυνάμει τρομοκράτες). «Δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι έκανε λάθος. Αλλά, κυρίως, περιφρονεί τη δημοκρατία, γιατί γι’ αυτόν η πραγματική δύναμη είναι το χρήμα». Όπως κάθε παθολογικός νάρκισσος με εύθραυστη αυτοεκτίμηση είναι απόλυτα αρνητικός στην κριτική. Κάθε κριτική, πραγματική ή φανταστική, αντιμετωπίζεται ως ένα τραύμα ή μία απόρριψη.

Όπως έχω ξαναγράψει, το φαινόμενο των πολιτικών-νάρκισσων είναι αποτέλεσμα της «ναρκισσιστικοποίησης» της κοινωνίας. Η παθολογία τους είναι ο καθρέφτης για ένα σημαντικό κομμάτι των πολιτών των αναπτυγμένων χωρών. Αυτό εξηγεί κατά τη γνώμη της M-F Hirigoyen γιατί οι εκλογείς αφήνονται να σαγηνευθούν από ανθρώπους ικανούς να ψεύδονται ανοιχτά. Είναι ο καθρέφτης τους…