του Benoît Bréville
Ξεχασμένες οι αναταραχές του περασμένου καλοκαιριού, όταν η Ursula von der Leyen, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, απειλούσε τους Ιταλούς με αντίποινα εάν έφεραν την Giorgia Meloni στην εξουσία… (Σήμερα) οι δύο εμφανίζονται χαμογελαστές μπροστά στους φωτογράφους, ανταλλάσσουν ευχές στα κοινωνικά δίκτυα και πηγαίνουν μαζί ταξίδι στην Τυνησία. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός που αποκαλούνταν «λαϊκίστρια»… και «μεταφασίστρια», έγινε σε λίγους μήνες μία σοβαρή και λογική εταίρος.
Η Μελόνι κατάλαβε γρήγορα τη συνταγή... Μόλις εγκαταστάθηκε στο Chigi, επινόησε έναν προϋπολογισμό λιτότητας, περιόρισε τις κοινωνικές δαπάνες και σταμάτησε τις επικρίσεις της για τα περιοριστικά μέτρα των Βρυξελλών – όλα αυτά για να κερδίσει τα χρήματα από το σχέδιο ανάκαμψης (191 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2026). Επιβεβαίωσε (επίσης) την προσήλωσή της στον Οργανισμό Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ), ζήτησε πιο δραστικές κυρώσεις κατά της Μόσχας, πιο εξελιγμένα όπλα για το Κίεβο. Με λίγα λόγια, προσδέθηκε στον κυρίαρχο λόγο. «Δεν υπάρχει πιο μαχητικός πολιτικός για την Ευρώπη και το ευρώ από τη Giorgia Meloni», χειροκροτεί ο Γάλλος δοκιμιογράφος Alain Minc (FigaroVox, 8 Ιουνίου 2023). "Σήμερα, υπερασπίζεται με πάθος το Κίεβο σε όλες τις ομιλίες της. Δεν την ακούμε πλέον να επικρίνει την Ευρωπαϊκή Ένωση ή το ΝΑΤΟ. Σε λίγους μήνες, ξεφορτώθηκε την εξτρεμιστική της εικόνα», γράφει ο φιλελεύθερος πολιτικός επιστήμονας Dominique Reynié ( Le Figaro, 11 Ιουνίου 2023).
Έτσι κερδίζεται η ευρωπαϊκή πατέντα αξιοπρέπειας. Ο αιτών πρέπει να σέβεται δύο βασικές αξίες: τη λιτότητα και τον Ατλαντισμό. Μόλις εκπληρωθούν αυτές οι προϋποθέσεις, η Μελόνι μπορεί να πολλαπλασιάσει τα ξενοφοβικά της σχόλια, να στιγματίσει τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους, τους αμφιφυλόφιλους και τις τρανς (LGBT), να διεγείρει τη φαντασίωση του «μεγάλου αντικαταστάτη», να περιορίσει την πρόσβαση στην άμβλωση, να προσπαθήσει να τροποποιήσει το Σύνταγμα σε μια αυταρχική κατεύθυνση, να προσεταιρισθεί τα μέσα ενημέρωσης… Στο Παρίσι, όπου έγινε δεκτή θερμά στις 20 Ιουνίου από τον Γάλλο πρόεδρο, η συνάντηση, διαβεβαιώνουν τα Ηλύσια, «κατέστησε δυνατή τη δημιουργία συγκλίσεων».
Το μοντέλο Meloni, εθνικιστικό και συγχρόνως ευρωπαϊκό και ατλαντικό, εξαπλώθηκε σε όλη την ήπειρο μετά τη ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας. Με τη δύναμη των εκλογικών της επιτυχιών, η ακροδεξιά ηγείται ήδη πολλών χωρών σε συνασπισμό με τους συντηρητικούς – Ιταλία, Σουηδία, Φινλανδία και ίσως σύντομα η Ισπανία (…). Αυτές οι συμμαχίες δεν προκαλούν πλέον ιδιαίτερη αίσθηση. Το 2000, όταν οι ακροδεξιοί υπουργοί εισήλθαν στην αυστριακή κυβέρνηση, τα άλλα δεκατέσσερα κράτη της Ένωσης ανέστειλαν κάθε επίσημη διμερή επαφή με τη Βιέννη και περιόρισαν τις διπλωματικές ανταλλαγές μόνο σε τεχνικά θέματα. Η πρόεδρος της Βουλής του Στρασβούργου, που συνδέεται με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), είχε μάλιστα ανακοινώσει ότι δεν θα πατούσε το πόδι της στην Αυστρία όσο η ακροδεξιά ήταν στην εξουσία. Από τον Οκτώβριο του 2022, ο σημερινός ηγέτης του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, έχει ταξιδέψει στη Ρώμη πέντε φορές για να προσελκύσει την Μελόνι, έναν ισχυρό σύμμαχο ενόψει των ευρωεκλογών του 2024.
Δεξιά και ακροδεξιά μαζί στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική: έτσι διαμορφώνεται το πρόσωπο της νέας Ευρώπης…
Le Monde Diplomatique
