Το ανάστημα του ανθρώπου

«Το ύψος του ανθρώπου ξεκινά από τα πόδια / και φτάνει μέχρι το κεφάλι. Από εκεί και πάνω ξεκινάει το ανάστημά του».  (Αργύρης Χιόνης από το τελευταίο του βιβλίο «Ό,τι περιγράφω με περιγράφει»)

 Ο Πυγμαίου αναστήματος (ηθικού και πολιτικού) διορισμένος εσμός που κυβερνά, επειδή ούτε γνωρίζει, ούτε ενδιαφέρεται να μάθει, ότι το ανάστημα του ανθρώπου ξεκινάει από εκεί που σταματάει το ύψος του, νόμισε ότι μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα πανύψηλα κορμιά της οικογένειας Αντετοκούμπο. Να κρυφτεί και να κρύψει την ναζιστικής κοπής ενέργεια (δεν ήταν η πρώτη) του βουλευτή της ΝΔ Κ. Μπογδάνου να θέσει σε κίνδυνο πεντάχρονα παιδιά με την δημοσιοποίηση των ονομάτων τους. Ενέργεια που (πέρα από την τεράστια ηθική της απαξία) προκάλεσε το εισαγγελικό ενδιαφέρον ως ποινικά κολάσιμη, αλλά και την έρευνα της Αρχής Προστασίας Δεδομένων.

Ενέργεια που δεν καταδίκασε ρητά, ούτε η ΝΔ, ούτε η Κυβέρνηση, ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε καν ο Πρόεδρος της Βουλής. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις καταγέλαστες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου. Ο οποίος από εκεί που δήλωνε πως «η ΝΔ διαγράφει όποιο στέλεχος παρεκτρέπεται», θεώρησε την φρίκη του βουλευτή «λάθος» που κάπου, κάποτε, «κανένα στόμα δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα», στο μέλλον και στον  ανεξιχνίαστο χρόνο, δεν θα επιτραπεί να επαναληφθεί. Και ξεμπέρδεψε.

Και ύστερα ήρθε η «τιμητική πολιτογράφηση», της μητέρας του Γιάννη Αντετοκούμπο, Βερόνικας Νκεκ και του μικρότερου αδελφού του Εμέκα, με σκοτεινό κερασάκι στην τούρτα, την εμπλοκή του αρμόδιου υπουργού Μάκη Βορίδη…

Ωστόσο, προσπαθώντας να εξαχνώσουν το ψηφοθηρικό ταχτάρισμα της ακροδεξιάς φρίκης μέσα σε μια οφειλόμενη τιμή, κατάφεραν το ακριβώς αντίθετο.

Να αναδειχτεί  η βαριά ανεμελιά της ΝΔ, της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού απέναντι στον φασιστικό κίνδυνο και η θαλπωρή μιας φιλόστοργης αγκαλιάς στην «σοβαρή Χρυσή Αυγή». Φανέρωσαν με άλλα λόγια την έλλειψη ηθικού αναστήματος, φανέρωσαν ότι δεν ορρωδούν ακόμα και μπροστά στο έγκλημα επειδή το πολιτικό και οικονομικό κέρδος που αναμένουν είναι απείρως μεγαλύτερο. Η «τιμητική πολιτογράφηση» και η φρίκη του Μπογδάνου είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

«Χτες» (9/7/2015) καταψήφισαν το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την ιθαγένεια, στις 6/3/2021 δυσκόλεψαν ως Κυβέρνηση την διαδικασία απόκτησης ιθαγένειας και την ημέρα της «τιμητικής πολιτογράφησης» ψηφίζουν τον ακροδεξιάς κοπής νόμο Μηταράκη για το προσφυγικό. Ενδεικτικό είναι πως 22 Ευρωβουλευτές από 9 χώρες ζητούν από την Κομισιόν την απόσυρσή του, αλλά και η σφοδρή κριτική που δέχτηκε το κατάπτυστο νομοθέτημα από την Επίτροπο Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ντούνα Μιγιάτοβιτς.

Αυτά λοιπόν (και άλλα πολλά), προσπάθησαν να κρύψουν πίσω από την «τιμητική πολιτογράφηση». Άλλωστε και μόνο ο όρος «τιμητική» δείχνει ακόμα μια αντιδημοκρατική «κατάσταση εξαίρεσης» που η μονιμοποίησή της μόνο δεινά επισωρεύει, όπως όλες οι καταστάσεις διαχωρισμού, όπου πάντα κερδισμένος είναι εκείνος που διαχωρίζει και όχι εκείνοι που υφίστανται τον διαχωρισμό.

Το είδαμε σε όλα τα τερατώδη νομοσχέδια που αφορούν το κοινωνικό κράτος, σε παιδεία, υγεία, ασφαλιστικό κ.α.

Η φρίκη είναι εδώ. Με την τιμητική της πολιτογράφηση στην κεντρική πολιτική κονίστρα. Φέρει την υπογραφή του Πρωθυπουργού, των ορφανών του δικτάτορα Παπαδόπουλου, των χυδαίων υπηρετών τους και όλου του αποτρόπαιου πλήθους από μαριονέτες στο «Θέατρο του Σάμπαθ» που λέει και ο μέγας Φίλιπ Ροθ. Συμπράττει σεμνά, η ανώτατη πολιτειακή ηγεσία…

Καλό είναι το θυμόμαστε, μέρες που είναι. Μέρες που οι φασίστες της «Χρυσής Αυγής» έσφαξαν τον Παύλο Φύσσα. Και πολιτογραφήθηκε τιμητικά για πάντα στη μνήμη κάθε ανθρώπου που διαθέτει ανάστημα. Όχι σαν μεγάλη σκιά όπου θα κρυφτείς, αλλά σαν «φως, μεγάλο φως» που θα σε φανερώσει σε όλους τους ωραίους αγώνες.