Πανδημία εγκλημάτων: Μόνο εμβόλιο οι θεσμοί

Ίσως ξενίσει η θέση μου, αλλά κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να στοχεύουμε το θηρίο σε εκείνα τα όργανα του σώματος όπου η βολή θα είναι θανατηφόρα και όχι σε περιφερικά σημεία που θα το λαβώσουν, αλλά θα το αφήσουν ζωντανό και το χειρότερο: θα το κάνουν περισσότερο προσεκτικό στο μέλλον.

Τα ΜΜΕ έχουν γεμίσει με εικόνες των κατηγορούμενων ηθοποιών, σκηνοθετών, επιχειρηματιών, γυμναστών, δασκάλων για σεξουαλική κακοποίηση, του πιλότου στα Γλυκά Νερά, του παπά στα Κάτω Πατήσια, αρσενικών που δέρνουν τις συντρόφους τους, παιδαγωγών που κλωτσάνε αυτιστικά παιδιά και η λίστα ανανεώνεται και δεν τελειώνει ποτέ... “Καθάρματα”, “τέρατα”, “ανώμαλοι”, “δολοφόνοι ψυχών και σωμάτων”, “παιδεραστές”, “βιαστές”, “να σαπίσουν στην φυλακή”, “να τους λυντσάρουμε”, “σημεία και τέρατα όταν νυχτώνει στην Αθήνα”, “κορωνοπάρτυ με ανήλικες”, κάποιοι από τους τίτλους που κοσμούν σκουπιδόχαρτα τύπου Μακελειό, Espresso, Star αλλά και πιο “σοβαρών” εφημερίδων.

Δίνουν και παίρνουν οι δημόσιες συζητήσεις, οι κατάρες, οι συσκέψεις των λαϊκών ενόρκων στα καφενεία της χώρας, οι διαψεύσεις έγκριτων δικηγόρων των κατηγορουμένων, με τελικό αποτέλεσμα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα, πάντα την καταδίκη των κατηγορουμένων στην συνείδηση της κοινής γνώμης.

Όσο καθυστερεί η τυπική / νομική δίκη του κατηγορούμενου, τόσο κερδίζουν οι πάντες:

· Το Σύστημα δίνει θέμα καυτό να ασχολείται το πόπολο, για να μην σκέφτεται το βασικό πρόβλημα της φτωχοποίησης και της απουσίας μέλλοντος. Πάντα, πάντα, πάντα, οι αντιλαϊκοί νόμοι ψηφίζονται στην Βουλή νυχτιάτικα, όταν η μπάλα έχει πεταχτεί στην εξέδρα πρωινιάτικα, από την κυβέρνηση. · Την κλωτσιά στην μπάλα την δίνουν οι φυλλάδες, οι εφημερίδες και τα παπαγαλάκια / δημοσιογράφοι του Συστήματος, πουλώντας ταυτόχρονα παραπάνω φύλλα και αυξάνοντας την προσωπική επιρροή τους. · Ένα ποσοστό, καθόλου αμελητέο, του πληθυσμού, απολαμβάνει γαργαλιστικές λεπτομέρειες χρωματίζοντας με ανομολόγητα και άρρωστα χρώματα την γκρίζα προσωπική ζωή του. · Οι δικηγόροι κερδίζουν περιουσίες και βρίσκουν ταυτόχρονα μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κερδίσουν τα 15’ δημοσιότητος που λέει και ο Andy Warhol για τους νεώτερους ή/και να ανανεώσουν την αναγνωρισιμότητα

τους οι ήδη βεντέτες. · Μαζί με αυτούς, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, πανελίστες, ξεχασμένοι πρώην διάσημοι του καλλιτεχνικού, πολιτικού και κοινωνικού χώρου, κ.α. · Οι “influencers” των social media, πληρωμένοι αδρά από τους πλουσιότερους των κατηγορουμένων, δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, μιλούν για “καλά και όμορφα παιδιά που δεν έχουν ανάγκη να βιάσουν”, αναρωτούνται “τι δουλειά είχε το παλιοθήλυκο στο πάρτυ;”, θεωρούν τα 15χρονα κοριτσόπουλα ως ώριμα σεξουαλικά, άρα “για ποια παιδεραστία μας μιλάτε;” ή βαφτίζουν την γυναικοκτονία ως “παράφορη αγάπη και ζήλεια για μια άπιστη σύζυγο που όπλισε το χέρι, ενός κατά τα άλλα ήσυχου και ευγενικού ανθρώπου”. · Εμείς οι ίδιοι, αναλύοντας περίτεχνα το βάθος των σκοτεινών αυτών υποθέσεων στα social media, μαζεύουμε “like” (δυστυχώς μόνο από αναγνώστες ήδη πεισμένους για το ορθόν της ανάρτησης, καθώς εκείνοι που πρέπει να μας διαβάσουν, ενημερώνονται μόνο από τα αστικά ΜΜΕ). · Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι, καθώς η κοινωνία ξεσπά και ξεθυμαίνει άμεσα με “like” και κατάρες, ώστε όταν η δίκη ξεκινήσει ύστερα από χρόνια, το θέμα να έχει ήδη γίνει μπαγιάτικο και αδιάφορο (π.χ. ποιος θυμάται, εάν δικάστηκε τελικά ο “άριστος”, για επιβεβαιωμένη παιδεραστία στην Μολδαβία;).

Θα παρομοίαζα το σημερινό κύμα αντιδράσεων, με την βεντέτα των παλιών χρόνων.

Η βεντέτα, εκτός από την σαφή άρρωστη πλευρά της (αντεκδικητικές δολοφονίες συγγενών του δολοφόνου, ακόμη και ανήλικων, κ.α.) είχε και μία πολύ θετική πλευρά: σε μια κοινωνία όπου οι κυβερνώντες ήταν υπάλληλοι των τσιφλικάδων ή το λιγότερο, αδύναμοι να επιβάλλουν τον νόμο και την τάξη, οι “από κάτω” δεν είχαν άλλο τρόπο να βρουν το δίκιο τους, από το να “δικάζουν” άμεσα οι ίδιοι τον αδικοπραγούντα και να αναλαμβάνουν πάλι οι ίδιοι την εκτέλεση της απόφασής τους. Κέρδος; ο αφέντης, παρ’ όλη την τεράστια δύναμή του, ήξερε ότι κάπως, κάπου, κάποτε, κάποιος θα παραμονεύει αυτόν ή κάποιον από την οικογένειά του και θα τον σκοτώσει. Κανένας κυβερνητικός υποτακτικός του δεν μπορούσε να τον σώσει από αυτήν την απειλή. Η γνώση της δύναμης της βεντέτας τον φόβιζε, του μείωνε την αίσθηση της παντοδυναμίας του και τον έκανε κάπως πιο προσεκτικό απέναντι στους κολλήγους του.

Στο ίδιο μήκος κύματος, τηρουμένων των αναλογιών, η σημερινή Ελλάδα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης στις δομές του Κράτους για την αποτελεσματικότητά τους, αλλά και για την ειλικρίνειά τους (στην Αστυνομία, στην Δικαιοσύνη, ακόμη και στην Επιστήμη!), είναι περισσότερο από προφανής. Στα πλαίσια αυτά, ο απλός πολίτης, απογοητευμένος από προεκλογικές υποσχέσεις που δεν τηρούνται, μνημόνια που διαψεύδονται αλλά ζουν και βασιλεύουν, μισθούς που ανεβαίνουν αλλά ποτέ δεν αρκούν, τούνελ που έχουν ευρείες εισόδους αλλά ποτέ εξόδους, πλούσιους για τους οποίους ισχύουν άλλα μέσα και άλλα σταθμά, ανυπομονεί, ξεσπά στο δέντρο χωρίς να βλέπει το δάσος και καταφεύγει στην δική του στοχευμένη βεντέτα, καταδικάζοντας ηθικά και διαπομπεύοντας άδικους και ενίοτε δίκαιους.

Δεν θα αναφερθώ στο προφανές συμπέρασμα ότι, όλα όσα συμβαίνουν και σχολιάζονται εδώ και αλλού, μαζί με την φτώχεια, την ανεργία, την εγκληματικότητα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι 100% αναμενόμενα φαινόμενα της σάπιας καπιταλιστικής κοινωνίας. Τα θέματα αυτά όμως είναι τεράστια και αδύνατον να αναλυθούν στα περιορισμένα πλαίσια του άρθρο αυτού.

Η κοινωνική / οικονομική επανάσταση που προσμένω θα είναι μεν μια θρυαλλίδα, ένα σύντομο μπαμ στον χρόνο, αλλά η Παιδεία που θα την ωριμάσει και θα πρέπει να την συνοδεύει ακόμα και μετά την επικράτησή της, είναι μια πολύ αργή και επίπονη διαδικασία που δεν πρέπει να τελειώνει ποτέ. Είναι βέβαιο όμως ότι, με τον μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας και τις ανατροπές των παρωχημένων έως και σάπιων αστικών οικονομικών και κοινωνικών δομών και συνθηκών, θα μειωθούν τα προαναφερθέντα φαινόμενα / συμβάντα / εγκλήματα αλλά και νοοτροπίες, έως την τελική εξαφάνισή τους ως μαζικό φαινόμενο, ως πανδημία, σε μία μελλοντική υγιή, πολιτισμένη, σοσιαλιστική κοινωνία.

Έως τότε και έως ότου πάψουν να ξεσπούν πανδημίες γυναικοκτονιών, σεξουαλικών / οικονομικών / κοινωνικών εγκλημάτων, μοναδικό εμβόλιο για να αποκτήσει αντισώματα ή κοινωνία είναι: · η ενεργή άρνησή μας να μας οχλοποιεί το Σύστημα και οι υπάλληλοί του και ταυτόχρονα να μας παραπλανούν και να αποστρέφουν το πρωταρχικό ενδιαφέρον μας και καθήκον μας, να παλεύουμε για μια καλύτερη ζωή, υγεία και παιδεία και · η ενεργοποίηση των θεσμών. Αναφέρομαι στο εγγενές τεκμήριο της αθωότητας έως την τελεσιδικία μίας υπόθεσης για τον οποιοδήποτε. Αναφέρομαι, στην ανάγκη να ελέγχονται οι εμπλεκόμενοι θεσμοί (Πρόληψη, Περίθαλψη, Υποστήριξη, Ιατροδικαστική, Αστυνομία, κ.α.) εάν κάνουν έγκαιρα και σωστά το καθήκον τους.

Πάνω απ’ όλα και κύρια επιδίωξη του σημειώματος αυτού, είναι να πείσει ότι βασικό καταλύτης για την άμεση αντιμετώπιση του άρρωστου αυτού φαινομένου (και όχι οριστική λύση, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως) είναι η σοβαρή επιτάχυνση των δικονομικών διαδικασιών. Για την επίτευξη αυτού του στόχου θα πρέπει η Δικαιοσύνη (στην ευρεία έννοιά της) να εξοπλιστεί με κατάλληλο και επαρκές επιστημονικό προσωπικό (ιατροδικαστές, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, εργαστηριακούς επιστήμονες), εκπαιδευμένους αστυνομικούς, πολύ περισσότερους και εξειδικευμένους δικαστικούς λειτουργούς και διοικητικό προσωπικό, καθώς και αίθουσες εκδικάσεων. Θα πρέπει να θεσμοθετηθεί η εκδίκαση των υποθέσεων (καταθέσεις, απολογίες, δικαστήρια 1ου, 2ου και 3ου βαθμού) στο ελάχιστο δυνατό διάστημα. Με αυτόν τον τρόπο τα θύματα δικαιώνονται άμεσα, οι θύτες εκτίθενται λιγότερο και η περιρρέουσα άρρωστη ατμόσφαιρα μειώνεται χρονικά και ποιοτικά.

Να είστε σίγουροι ότι δεν είναι το ευκολότερο πράγμα του κόσμου. Δεν αρέσει σε παρά πολλούς και κυρίως στο Σύστημα, το οποίο εργαλειοποιεί για το συμφέρον του, τις ίδιες τις δυσλειτουργίες του...