Οι απεργίες στη Βρετανία και ο Χάξλεϊ

Η εθνική τελετουργία της κηδείας της βασίλισσας τελείωσε, το ίδιο και η συγκίνηση των Βρετανών για το θάνατό της. Επιστροφή τώρα στην σκληρή «κανονικότητα», στην ανεργία και την ακρίβεια. Αλλά και στο «δρόμο».

Οι Βρετανοί διαδηλώνουν την οργή τους στους δρόμους από το Λονδίνο μέχρι τη Γλασκώβη και το Μπέλφαστ. 50.000 σιδηροδρομικοί απεργούν μετά από δεκαετίες. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση της συντηρητικής πρωθυπουργού Λιζ Τρας ανακοινώνει τη μείωση των φόρων για τους πλούσιους! 

Θυμήθηκα τη συντριβή του μεγάλου κινήματος των ανθρακωρύχων από την Θάτσερ, καθώς και τη μοναξιά των απολυμένων εργαζόμενων στην είσοδο της Εθνικής Πινακοθήκης το 2012, που διαδήλωναν επί ματαίω το δικαίωμά τους για δουλειά. Κανείς δεν τους έβλεπε. Όπως και τώρα, ελάχιστοι μιλούν για τις μεγάλες διαδηλώσεις. Δεν πρέπει να μάθουν για τις αντιδράσεις των συναδέλφων τους οι εργαζόμενοι στη Γαλλία, στην Ελλάδα, παντού. Μια ολοκληρωτική «σιωπή» κυριαρχεί.

Ένα «ολοκληρωτικό κράτος θα είναι αυτό στο οποίο το ισχυρό διευθυντήριο των πολιτικών αρχηγών και της στρατιάς των μάνατζερ ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων χωρίς να χρειάζεται να ασκήσουν εξαναγκασμό, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους. Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μιντιάρχες και στους δασκάλους και καθηγητές.», έλεγε ο Άλντους Χάξλεϊ, το 1962. Γι' αυτό και τα μίντια "πετσώνονται" αφειδώς.

Τι απομένει;

«Μόνο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς ολοκληρωτισμό.», έλεγε πάλι ο Χάξλεϊ.