Μην πασχίζετε άλλο. Σας άκουσα.

 ΑΤΙΤΛΟ

Όλοι εσείς που με κοιτάτε με γνήσια λύπηση

Όλοι εσείς που φτύνετε πάνω μου τα γνωστικά και μετρημένα

λόγια σας

Όλοι εσείς που φλυαρείτε ασύδοτα στα κουρασμένα αφτιά μου

Σκεφτήκατε έστω για μια στιγμή

το μάταιο του πράγματος;

Νιώσατε έστω για ένα λεπτό

πόσο βαθιά ραμμένη κάτω απ' το δέρμα σας

βουίζει η κοινή μοίρα;

Μην πασχίζετε άλλο.

Σας άκουσα.

Κι αν ντύνομαι φορές μανδύα αφέλειας

μέσα μου γελώ με την τύφλα σας.

 Τροφή μου δίνετε για ποιήματα.

 ( Τα γυάλινα μάτια των ψαριών, εκδόσεις Βακχικόν 2016 )

 Έψαχνα ένα ποίημα να ταιριάζει με το πνεύμα των ημερών, αυτόν τον πολτό από εικόνες και λόγια άψυχα δίχως ειρμό και προπαντός δίχως τη μοναδική ουσία που έχει ακόμη και η μικρή πεταλούδα με την εύθραυστη ύπαρξή της, ακόμη και το κύμα της θάλασσας που υψώνεται αιτιολογημένα και σκάει στα βράχια σε απόλυτη αρμονία με τη γύρω του αταξία.

Μην πασχίζετε άλλο.

Σας άκουσα.

 Να μπορούσα να το φωνάξω αυτό

σε όλους αυτούς που αγορεύουν με υψωμένο το δάχτυλο και την όψη τους παραμορφωμένη από το μίσος

τους γλωσσαμύντορες

τους οπαδούς της ορθότητας

τους ημιμαθείς αυτάρεσκους αγορητές του κενού

τους χορτάτους

αυτούς που ποτέ δεν ένιωσαν τη δίψα στο στέρνο

αυτούς που γεννήθηκαν σίγουροι

αυτούς που εγώ αποκαλώ “άκαπνους”

γιατί ποτέ δεν καταδέχτηκαν να λερωθούν.

Μην πασχίζετε άλλο.

Σας άκουσα.

*Η Ειρήνη Παραδεισανού είναι εκπαιδευτικός και ποιήτρια