Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης σήμερα, αλλά και Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού. Γι αυτό σήμερα (και κάθε μέρα) η Ποίηση δεν μπορεί παρά να "μιλά" για τα θύματα του ρατσισμού και του φασισμού.
Γιατί σαν σήμερα, στις 21 Μαρτίου 1960, στη Νότιο Αφρική του Απαρτχάιντ καταγράφεται μια από τις μεγαλύτερες σφαγές που φέρει την υπογραφή του ρατσιστικού καθεστώτος της χώρας αυτής.
Η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά φοιτητών που διαδηλώνουν ειρηνικά στην πόλη Σάρπβιλ κατά της κυβέρνησης η οποία είχε περάσει νόμο ο οποίος προέβλεπε την επίδειξη -από πλευράς των μαύρων- ενός “εσωτερικού διαβατηρίου”, το οποίο πρακτικά θα περιόριζε ακόμη περισσότερο το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση. Ο απολογισμός μιας ακόμη απίστευτης επίδειξης βιαιότητας του καθεστώτος – μία εκ των πολλών που προηγήθηκαν και ακολούθησαν- ήταν 70 νεκροί και 180 τραυματίες.
Τα γεγονότα της 21ης Μαρτίου, αποτέλεσαν την αφορμή για να καθιερώσει ο ΟΗΕ την ημέρα αυτή ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, των διακρίσεων αλλά και της μισαλλοδοξίας.
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ Για τον όρο «μετανάστες»
Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν: «Μετανάστες». Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο, δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν. Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνήγησαν, μας προγράψανε. Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία. Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα, προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό σημάδι αλλαγής στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ' ερωτήσεις κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα ν' απαρνιόμαστε, χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν, τίποτα δε συχωράμε. Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμ' εδώ τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. Εμείς οι ίδιοι μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε τα σύνορα να δρασκελίσει...
