Ημέρα της Γυναίκας χθες. Οι Γυναίκες μίλησαν για τις Γυναίκες. Και Άντρες μίλησαν για τις Γυναίκες. Κανείς όμως δεν μίλησε για τη Γυναίκα της Γάζας, για τον ασύλληπτο τρόμο της Γυναίκας-Μάνας εκεί. Ούτε εγώ θα πω. Ποιος είμαι για να πω; Ένας απλός μεσίτης, διαμεσολαβητής και μεταφορέας του πόνου είμαι. Ως τέτοιος μιλώ. Εδώ δεν είναι δική μου η φωνή που ακούτε αλλά της Sahar Qeshta, που περιγράφει* την κατάστασή της ως μάνας, στη Γάζα, καθώς είναι αντιμέτωπη με τον φόβο για την ασφάλεια των παιδιών της, για την εξασφάλιση των αναγκαίων για να μην πεθάνουν από την πείνα, αντιμέτωπη με τη φρίκη και το θάνατο, την αβεβαιότητα, την απόγνωση, τον εκτοπισμό.
«…μας έχουν παγιδεύσει σε αυτή τη μικρή περιοχή (στη Ράφα), ελπίζοντας ότι θα στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου», λέει η Sahar. Και συνεχίζει:
«Απελπισμένοι άνθρωποι καταφεύγουν στην κλοπή βοήθειας…. Είναι τόσο χαοτικό που δεν μπορείς να περπατήσεις στο δρόμο χωρίς να ακούσεις τσακωμούς και ουρλιαχτά. Οι οικογένειες στρέφονται η μια εναντίον της άλλης και ο πόλεμος έχει διαρκέσει τόσο πολύ που οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να χάνουν την ελπίδα τους.»
«Η παροχή των βασικών αναγκών έχει γίνει αφάνταστα δύσκολη. Όλοι προσπαθούν απλώς να επιβιώσουν...»
«Μερικές φορές φαντάζομαι τον εαυτό μου σε ένα εναλλακτικό σύμπαν όπου οι άνθρωποι μου και εγώ είμαστε σαν ποντίκια παγιδευμένα σε ένα σκληρό πείραμα. Μας εξαναγκάζουν σε λιμοκτονία, οδηγώντας μας σε απόγνωση.»
«Το να είμαι μητέρα σε εμπόλεμη ζώνη είναι μια συνεχής μάχη για να προστατεύσω τα παιδιά μου από τη φρίκη που μας περιβάλλει. Ο φόβος που πιάνει την καρδιά μου είναι συντριπτικός, ειδικά όταν οι πύραυλοι σκίζουν τον αέρα, κάνοντας τα παιδιά μου να τρέχουν στην αγκαλιά μου, να αναζητήσουν καταφύγιο από το χάος έξω… Εκείνες τις στιγμές, νιώθω ένα συντριπτικό βάρος ευθύνης…»
«Φοβάμαι τόσο πολύ για τα παιδιά μου. Φοβάμαι ότι έχω αποτύχει. Φοβάμαι ότι δεν έχω κάνει αρκετά για να τα προστατεύσω.»
«Το να είσαι μάνα σε μια εμπόλεμη ζώνη σημαίνει να ζεις σε μια συνεχή κατάσταση φόβου και αβεβαιότητας…»
«Το να είσαι μάνα σε εμπόλεμη ζώνη σημαίνει να βλέπεις την αθωότητα των παιδιών σου να απογυμνώνεται γρήγορα και σκληρά καθώς αντιμετωπίζουν σκληρές πραγματικότητες – από πολύ μικρά.»
«Το να είσαι μάνα σε εμπόλεμη ζώνη σημαίνει να κουβαλάς το βάρος αμέτρητων φόβων, και συγχρόνως να είσαι προσκολλημένη στην ελπίδα ότι αύριο θα είναι καλύτερα.»
«Το να είσαι μάνα σε εμπόλεμη ζώνη «Περιλαμβάνει τον αγώνα όχι μόνο για την επιβίωση της δικής μου οικογένειας αλλά και για το μέλλον όλων των παιδιών που αξίζουν να μεγαλώσουν σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τις καταστροφές του πολέμου.»
-Για την αντιγραφή, Γιώργος Χ. Παπασώ...
*Η Sahar Qeshta είναι συγγραφέας στη Γάζα.
https://electronicintifada.net/content/i-cannot-protect-my-children/44686
