Η μεγάλη ανατριχίλα

Και μόνο η διατύπωση της είδησης - όπως την άκουσα σε ραδιοφωνικό δελτίο ειδήσεων - προκαλεί ανατριχίλα: «Ελεύθερη, χωρίς περιοριστικούς όρους, αφέθηκε η Ελένη Τουλουπάκη μετά την απολογία της στην ανακρίτρια του ειδικού Δικαστηρίου».

 Τι άλλο χρειάζεται για να αντιληφθούμε ότι η δημοκρατία βρίσκεται σε κατάσταση βαθιάς σήψης;

 Όταν αυτή η σπουδαία γυναίκα «αφήνεται ελεύθερη», αντί να «είναι ελεύθερη» και απολογείται προκειμένου να έχει αυτό το δικαίωμα, το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς. Όταν μια εισαγγελέας κατά της διαφθοράς οδηγείται κατηγορούμενη από τους διεφθαρμένους, ενώπιον του ανακριτή σαν κοινή εγκληματίας, σημαίνει ότι το δηλητήριο του ολοκληρωτισμού τρέχει στις φλέβες της δημοκρατίας.

Όταν η Ελένη Τουλουπάκη, επειδή τόλμησε να αναδεύσει τον βόρβορο της διαφθοράς, χρειάζεται να θέσει στην κρίση της δικαστικής εξουσίας την ελευθερία της, την ίδια στιγμή που ο εκλεκτός του αρχιχούνταρου Παπαδόπουλου ανησυχεί για την άνοδο της ακροδεξιάς, όταν δηλαδή οι «πάνω» προκειμένου να διασύρουν τη δημοκρατία μπορούν να διασύρουν ένα κόσμημα της δημοκρατίας και οι οι «κάτω» «περί άλλα τυρβάζουν», σημαίνει ότι βρισκόμαστε στο σημείο λίγο πριν πέσει η αυλαία. Το έργο σε λίγο τελειώνει.

«The rest is silence». Είναι η τελευταία φράση στον Άμλετ.