"Ξυπνάω. Ώρα 6:30 π.μ., έχω τόσα να κάνω. Πρώτα πρώτα να ντυθώ καλά, μη με κοροϊδέψουν τα παιδιά, να φτιάξω τα μαλλιά μου (κάποιος με είπε άλουστη χθες, Θεέ μου, όλα τα παρατηρούν!), να βαφτώ και λίγο, όλο μου λένε πως είμαι σαν νεκρή, σαν φάντασμα…
Ετοιμάζω πρωινό, έχω και δυο παιδιά που με έχουν ανάγκη μαζί με τα άλλα εκατόν είκοσι του σχολείου. Ήρθε η ώρα να φτιάξω και την τσάντα, να μαζέψω τα διαγωνίσματα που είχα απλώσει στο γραφείο και διόρθωνα μέχρι τα ξημερώματα. Άλλωστε, «Κυρία,τα γράψαμε προχθές, γιατί δεν τα διορθώσατε;» Δίκιο έχουν κι εκείνα, δεν λέω, όμως πού χρόνος; Μάλλον, λάθος μου. Ξέχασα. Εκπαιδευτικός είμαι. Κάθομαι! Βάζω και δυο μαρκαδόρους,δυο κιμωλίες κι ένα σφουγγάρι να υπάρχει γιατί σπάνια θα βρω στην τάξη, κι αν στείλω μαθητή/μαθήτρια να φέρει από το γραφείο θα θελήσει να περάσει και μια βόλτα από το κυλικείο ή να παίξει μπάλα με το άλλο τμήμα που έχει γυμναστική. Η δικαιολογία της τουαλέτας είναι πια υπερεκτιμημένη. Μαρκαδόροι και κιμωλίες for the win!
Έτοιμα κι αυτά. Μαζεύω τα πρωινά, φροντίζω τα παιδιά και έτοιμη για το σχολείο. Έχω φροντίσει να φύγω είκοσι λεπτά νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε γιατί θυμάμαι πως έχω μάθημα στο λυόμενο που θέλουν να ονομάζουμε χωρίς ντροπή αίθουσα διδασκαλίας, τάξη (!) και κάθε πρώτη ώρα έρχομαι αντιμέτωπη με το πολικό ψύχος. Τρέχω, λοιπόν, να ανάψω το -προς έκπληξη μου- καινούριο κλιματιστικό για να ζεστάνει πριν έρθουν τα παιδιά. Βέβαια, τώρα που το ξανά σκέφτομαι ίσως το κρύο να τα κρατήσει ξύπνια.
Ανεβαίνω στο γραφείο των καθηγητών και γίνεται η καθημερινή μάχη για τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Σφαγή για τα λάπτοπ! Ο επιμένων νικά. Εγώ, όμως, έχω φροντίσει να φέρω από το σπίτι το λάπτοπ «χορηγία» της Κεραμέως, αυτό που μου θυμίζει τα χρόνια της τηλεκπαίδευσης, εκείνα που προσπαθώ τόσο καιρό να διαγράψω από τη μνήμη μου.
Τα παιδιά καταφθάνουν. Ένας νυσταγμένος, μια νευρική, ένας αδιάφορος, μια αγανακτισμένη.. πανωλεθρία! Ξεκινά το μάθημα. Πλήρης αδράνεια. Παιδιά 17 ετών χωρίς θέληση, χωρίς όρεξη, χωρίς ενέργεια, εντελώς αγανακτισμένα με την εκπαίδευση που τους παρέχεται, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν γιατί ήρθαν και τι ακριβώς κάνουν. Εύλογη απορία!
«Ας ανοίξω τον διαδραστικό να ξυπνήσουν λίγο» σκέφτομαι. Εξαιρετικά σπουδαίο που υπάρχει η δυνατότητα διαδραστικού. Μπλέκουμε με τα καλώδια, περνάει κάμποση ώρα, χάνεται το μισό μάθημα και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει σύνδεση στο διαδίκτυο, καθώς τα λυόμενα δεν είναι εξοπλισμένα με ενισχυτή. Δώρο άδωρον ο διαδραστικός.
Σαν από μηχανής θεός σκάει με δύναμη μια μπάλα ποδοσφαίρου (ίσως και η μοναδική που υπάρχει σε σχολείο 400 μαθητών) από τους αθλητές του άλλου τμήματος που παίζουν με πάθος. Ξυπνούν όλοι, δυσανασχετούν. Φυσικά, τους διέκοπταν από πριν τον ύπνο τα κοσμητικά επίθετα που στόλιζαν οι αθλητές ο ένας τον άλλον, εκφράζοντας την ευγενή άμυλα και το βαθύ μήνυμα του αθλητισμού. Χτυπά το κουδούνι. Ακούγεται και η επιβεβαίωση της λύτρωσης από την δυνατή, διαπεραστική σφυρίχτρα της καθηγήτριας φυσικής αγωγής.
«Ελεύθεροι» ψελλίζω και φεύγουν όλοι σαν αέρας, λες και βρίσκονταν αναγκαστικά εκεί. Αναγκαστικά βρίσκονταν, το ξέρω, αυτό είναι και το λάθος μας.
Κάθε ώρα ίδια, κάθε ώρα δύσκολη, κάθε ώρα απόδειξη του επιεικώς ελλιπούς εκπαιδευτικού συστήματος της Ελλάδας. Βλέπω μια ομάδα παιδιών να ψωνίζουν στο κυλικείο «Πάλι έξω;» ρωτώ.
«Μα, κυρία, έχουμε κενό! Λείπει ο φυσικός».
Είχα ξεχάσει πως ο φυσικός της β’ λυκείου απουσιάζει δυο μήνες και φυσικά δεν έχει αναπληρωθεί η απουσία του παρά τις συνεχείς πιέσεις της διεύθυνσης. Παιδιά στο έλεος του Θεού.
Δεν είναι παράπονα, δεν είναι η απαισιόδοξη οπτική μιας καθηγήτριας, είναι η ωμή αλήθεια. Κι ούτε καν ολόκληρη!
Εμείς και τα παιδιά μας βιώνουμε καθημερινά τις τραγικές συνέπειες του άθλιου εκπαιδευτικού συστήματος της Ελλάδας. Έλλειψη σε κάθε τομέα. Στη γνώση, στον εξοπλισμό, στις υποδομές, στην θέληση. Στα πάντα. Θα αλλάξει; Θα το αλλάξουμε; Κουραστήκαμε. Παιδιά και συνάδελφοι σε ένα κτίριο απρόσωπο, χωρίς νόημα, χωρίς πάθος. Η γνώση, φίλοι μου, είναι πάθος. Θα την αγαπήσουμε ποτέ; Θα μας τη δώσουν με τον σωστό τρόπο; Απελπισία, αγανάκτηση, παραίτηση.
Κάτια Σταύρου
Εν ενεργεία εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης "
