Ένα εκατομμύριο διαδήλωσαν στη Βαγδάτη, αλλά δεν το «είδε» κανένα συστημικό μέσο προπαγάνδας. Δείτε αυτά τα κορίτσια στην πόλη Μπάσρα, μια περιοχή με πολλές πετρελαιοπηγές και λιμάνι, δεν κρύβουν το πρόσωπό τους επειδή το επιβάλλει η παράδοση, αλλά το κρύβουν για να μην αναγνωριστούν, γιατί είναι επαναστάτριες, γιατί διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση, καταγγέλλοντας τη διαφθορά και απαιτούν τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών.
Το ίδιο συμβαίνει στο Λίβανο, στη Χιλή, στο Παρίσι, παντού.
«…Με αυτά τα κινήματα –λέει ο καθηγητής Μπερτράν Μπαντί-, αρχίζει η δεύτερη πράξη της παγκοσμιοποίησης… Η παγκοσμιοποίηση κυριαρχείται από τρία σημαντικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτά τα κινήματα. Το πρώτο είναι η συμπερίληψη: λίγοι είναι οι λαοί ή οι ιστορίες σήμερα που παραμένουν εκτός της παγκόσμιας σκηνής. Η δεύτερη είναι η αλληλεξάρτηση, η οποία είναι λίγο σαν το αντώνυμο της κυριαρχίας και η οποία προωθεί τη διάχυση και την αμοιβαία ενίσχυση των συλλογικών εκφράσεων. Το τρίτο είναι η κινητικότητα, η οποία εξασφαλίζει τη ρευστότητα των σχέσεων μεταξύ των κοινωνιών.
Αυτό δίνει νέα σημασία στα κοινωνικά κινήματα, καθιστώντας τη διακοινωνικότητα μια μεγάλη δυναμική που τώρα υπερισχύει του κλασσικού διεθνούς παιχνιδιού, δηλαδή αυτό των σχέσεων μεταξύ κρατών.»
«Έχουμε την επιστροφή των λαών» καταλήγει ο Μπ. Μπαντί.
