Ζεις μαζί μου 4πλάσιο χρόνο από ότι με τον/την σύντροφό σου! Αγάπα με!

Δεν μπορώ να ξέρω ποιος είσαι, αλλά θα πάρω τον μέσον όρο: 40ρης/ρα με σύζυγο, δύο παιδιά, σκύλο πιθανώς και αυτοκίνητο. Αμέσως μετά θα φανταστώ το 24ωρο σου (αφού κατανείμω ακόμη και τα εβδομαδιαία καθήκοντα σε ημερήσια βάση, όπως π.χ. τα ψώνια του Σαββάτου στο σούπερ-μάρκετ):

● Ύπνος: 7 ώρες, ● Μετακινήσεις (εργασία, παιδί σε σχολεία, φροντιστήρια): 1,5 ώρες, ● Τουαλέτα (καθαριότητα, φυσικές ανάγκες, …διάβασμα): 0,5 ώρα, ● Οικιακή φροντίδα, ψώνια: 1 ώρα, ● Μαγείρεμα, φαγητό: 1,5 ώρες, ● Διάβασμα και γενικότερη ενασχόληση με τα παιδιά: 2 ώρες, ● Έκτακτα (αγορές, εργασία κατ’ οίκον, αυτοκίνητο, μαστορέματα, …): 0,5 ώρα, ● Εργασία: 8 ώρες

Από τον παραπάνω “ισολογισμό” προκύπτει ότι, η συντήρηση του οργανισμού σου και οι οικογενειακές σου υποχρεώσεις, καλύπτουν 14 ώρες / 24ωρο και τελικά η “ενεργή” σου ημέρα είναι όλες και όλες 10 ώρες: 8 ώρες στην δουλειά σου και 2 ώρες με τον/την σύντροφό σου (αμφιβάλλω εάν τα περισσότερα ζευγάρια, με το σημερινό τρέξιμο για μεροκάματο και για τα παιδιά, έχουν ένα δίωρο να χαρεί ο ένας τον άλλο…).

Σε τελική ανάλυση, συγχρωτίζεσαι 4 φορές περισσότερο χρόνο με εμένα τον συνάδελφό σου, παρά με τον/την σύντροφό σου! Εάν ο χρόνος στην δουλειά σου είναι χρόνος νεκρός, μαρτυρικός, ανυπόφορος, ανιαρός, ανούσιος, αυτοκτονία, αντίστοιχα το 80% της ζωής σου είναι α κ ρ ι β ώ ς το ίδιο.

Ακόμα και την λίμπιντο να βάλω στην εξίσωση, επιβεβαιώνονται τα προηγούμενα. Παρατήρησε όσους εργάζονται σε δουλειές “περατζάδα”, δηλαδή σε επαφή με κόσμο (δάσκαλοι, κομμώτριες, μικρομάγαζα, πωλητές, κ.α.): παρ’ όλη την κούραση, κρατάνε στο πρόσωπο μια φρεσκάδα. Αντίθετα, εκείνοι που απομονώνονται στην γωνία του μαγαζιού, παρ’ όλη την περατζάδα ή δουλεύουν στο ανώνυμο κτίριο, Χ όροφο, γραφείο ΥΥ και κοιτούν το ρολόι πότε θα πάει η ώρα να σχολάσουν, στην πλειοψηφία τους έχουν σταφιδιάσει με τα χρόνια…

Γίνε φίλος με τον συνάδελφό σου, φέρσου επαγγελματικά στον πελάτη, ρούφα και άλλη γνώση στο αντικείμενό σου, πάρε πρωτοβουλίες, συνδικαλίσου και αγωνίσου για να εκτιμήσεις και να εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο την επαγγελματική σου προσφορά, ζήσε την ειδικότητά σου. Κράτα πάντα και ένα καλό βιβλίο στο πρώτο συρτάρι, για τις κενές ώρες…

Ακόμα και στην φυλακή να είσαι, οι κομμουνιστές, μέσα από την πολύχρονη βασανισμένη εμπειρία τους, έβγαλαν μια σοφή συμβουλή, κατάλληλη για όλους:

“Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, διάβαζε πολύ”

Αλλιώς δεν βγαίνει πέρα, η ριμάδα η ζωή!