«Wounded child, no surviving family», αυτό είναι το τρομακτικό αρκτικόλεξο που χρησιμοποιούν τα νοσοκομεία και οι ανθρωπιστικοί φορείς στη Γάζα για τα παιδιά που έχουν χάσει όλη τους την οικογένεια κι έχουν απομείνει πεντάρφανα και πληγωμένα.
Ένα απ’ αυτά τα παιδιά ο Yousef al-Dawi προσπαθεί να κοιμηθεί στο σπίτι της θείας του στη Ράφα. Η βόμβα που έπεσε στο σπίτι της οικογένειάς του στη Τζαμπαλίγια τα μεσάνυχτα της 23ης Οκτωβρίου σκότωσε όλη την οικογένειά του και άφησε τον 10χρονο καθηλωμένο κάτω από τα ερείπια. Έκανε τρεις μέρες να ανακτήσει τις αισθήσεις του σε ένα κρεβάτι του νοσοκομείου και οι συγγενείς του που επέζησαν προσπάθησαν να αναβάλουν να του πουν την φρικτή είδηση, λέγοντάς του ότι η υπόλοιπη οικογένειά του ήταν σε άλλο νοσοκομείο. Τελικά έπρεπε να του πουν την φοβερή αλήθεια ότι ήταν όλοι νεκροί.
Τώρα μένει σε μια θεία του στη Ράφα. Είναι τουλάχιστον σε ένα σπίτι και όχι σε μια σκηνή όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλα παιδιά. Αλλά η έλλειψη φαγητού είναι ίδια για όλους και το να έχεις στέγη δεν αναπληρώνει τη μοναξιά. «Όταν θέλω να κοιμηθώ, θυμάμαι και ονειρεύομαι τη μητέρα, τον πατέρα και τα αδέρφια μου να παίζουν μαζί μου όπως κάναμε πριν από τον πόλεμο», λέει ο Γιούσεφ. «Κοιμόμουν στα χέρια της μητέρας μου. Μου έλεγε όμορφες ιστορίες. Τώρα δεν είμαι όπως πριν. Πριν, εγώ και ο αδερφός μου ο Μαχμούντ παίζαμε μαζί, και το καλοκαίρι πήγαμε για κολύμβηση, όλα ήταν όμορφα εκεί».
Η Unicef, ο οργανισμός του ΟΗΕ για τα παιδιά, εκτιμά ότι οι ανήλικοι αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 40% των 23.000 ανθρώπων που σκοτώθηκαν μέχρι τώρα.
«Όταν μιλάμε για πόλεμο κατά των παιδιών, δεν προσπαθούμε να είμαστε δραματικοί. Βασιζόμαστε στα δεδομένα», δήλωσε ο Τζέιμς Έλντερ, επικεφαλής εκπρόσωπος της Unicef, ο οποίος πέρασε πολλές εβδομάδες στη Γάζα κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών. «Αυτό δείχνει προφανώς τη σφοδρότητα και την ένταση των βομβαρδισμών. Δείχνει επίσης τον αδιάκριτο χαρακτήρα των βομβαρδισμών και την περιφρόνηση προς τους αμάχους, ιδιαίτερα προς τα παιδιά», λέει.
Τα νοσοκομεία έχουν γεμίσει με ασθενείς που ταξινομούνται με τη συντομογραφία «WCNSF» – «πληγωμένο παιδί, καμία επιζώσα οικογένεια». Δεδομένης της φύσης των παλαιστινιακών διευρυμένων οικογενειών, λέει ο Έλντερ, συνήθως υπάρχει κάποιος συγγενής που δέχεται τα τραυματισμένα παιδιά, αλλά πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, παιδιά τα οποία μένουν εντελώς μόνα.
