Έκαναν χριστιανική τελετή στο Ιμαρέτ της Άρτας...

Διαβάζω στο fb Vasilis Psathas (αντιπεριφερειάρχης Ηπείρου) ότι

«Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ.κ. Χρυσοστόμου, τελέστηκε σήμερα στον προαύλιο χώρο του Ιμαρέτ στην Άρτα. Η σεμνή θρησκευτική τελετή έλαβε χώρα με σεβασμό στη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστού, που γιορτάζει αύριο και στη γέννηση του οποίου ήταν αφιερωμένος ναός που υπήρχε στο σημείο, αλλά και με σεβασμό προς το μνημείο του Ιμαρέτ.»

Το Ιμαρέτ για το οποίο γίνεται ο λόγος βρίσκεται στην Περιφερειακή Ενότητα Άρτας. Είναι γνωστό το μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου με τον σχετικό τίτλο. Αλλά δεν γράφουμε γι' αυτό. Επειδή οι καιροί είναι «περίεργοι», ας μας επιτραπεί να κάνουμε μερικές επισημάνσεις:

Πρώτον, σημειώνεται πως έγινε θρησκευτική τελετή σ’ ένα χώρο όπου υπήρχε χριστιανικός ναός, αλλά τώρα δεν υπάρχει. Τι σημαίνει αυτό; Επειδή πιθανολογείται ότι το τζαμί χτίστηκε πάνω σε χριστιανική εκκλησία, πρέπει να κάνουμε τελετές στο τζαμί; Μ' αυτή τη λογική δεν θα πρέπει να επιτραπεί και στους δωδεκαθεϊστές να μπορούν να κάνουν τελετές σε χριστιανικές εκκλησίες που κτίστηκαν στα ερείπια αρχαίων ναών! Είναι γνωστό ότι οι χριστιανοί γκρέμιζαν παντού τους αρχαίους ναούς και καταδίωκαν τους «εθνικούς», όπως τώρα οι «εθνικιστές» διώκουν τους «άλλους», τους «ξένους», τους «λαθραίους»!  

Δεύτερον, μιλούν για «σεβασμό προς το μνημείο του Ιμαρέτ». Κι όμως, στην είσοδο του μνημείου υπάρχουν ζωγραφισμένοι «σταυροί» και η λέξη «Ελλάς», δηλωτική της ταυτότητας των «γραφέων», οι οποίοι προφανώς επεδίωξαν να δηλώσουν ότι αυτό είναι ένα… «εχθρικό» μνημείο που αμφισβητεί την Ελλάδα και την ελευθερία της! Κι όμως είναι οι ίδιοι που επιτίθενται στον Ερντογάν για διάφορες μουσουλμανικές τελετές που γίνονται στην Αγιά Σοφιά.

Τρίτον, γιατί τώρα θυμήθηκαν ότι εκεί υπήρχε χριστιανική εκκλησία; Που δεν είναι και σίγουρο;

Τέταρτον, το ιμαρέτ αντιμετωπίζεται μόνο ως προς τη θρησκευτική του διάσταση. Όμως, το ιμαρέτ δεν ήταν μόνο το τζαμί, ήταν κυρίως το περίφημο πτωχοκομείο δίπλα από το τζαμί, που κατασκεύασε ο Φαΐκ Πασάς και στο οποίο έβρισκε στέγη και τροφή μεγάλος αριθμός φτωχών ανθρώπων.

Εδώ ας μας επιτραπεί μια παρατήρηση. Εκεί δεν γινόταν διάκριση σε μουσουλμάνους, χριστιανούς ή καθολικούς, σε Τούρκους ή Έλληνες, αλλά όλοι έβρισκαν καταφύγιο. Αυτή είναι η διαφορά από τους σύγχρονους εθνικιστές «ελληναράδες» που έχουν «ψυχή» μόνο για τους «δικούς τους», ενώ οι «άλλοι» είναι ξένοι και εχθροί, είναι οι περίφημοι Αμαληκίτες της Παλαιάς Διαθήκης που τους… απειλούν.

Στο ιμαρέτ εκτός από το πτωχοκομείο, το κτιριακό συγκρότημα γύρω από το τζαμί, περιελάμβανε ένα μεντρεσέ, ένα χάνι και ένα χαμάμ. Η περιοχή γύρω από το τζαμί χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο για μεγάλο χρονικό διάστημα όπως μαρτυρούν οι αρχαιολογικές ανασκαφές. Πρόκειται δηλαδή για ένα σημαντικό μνημείο της ιστορίας μας τετρακοσίων χρόνων που την απεμπολούμε, για να μην πούμε ότι την αντιμετωπίζουμε ως "μαύρη τρύπα". 

Τα γράφουμε όλα αυτά για να δείξουμε ότι ο εθνικισμός αρχίζει να χτίζει μεθοδικά πάνω στο «μίσος» και όχι στον «σεβασμό», όπως υποκριτικά ισχυρίζεται. Οι διάφορες τελετές και τελετουργίες το «μίσος» και την «εχθρότητα» υπηρετούν και όχι την ανεκτικότητα και την Αγάπη. Πάνω απ' όλα, οι τελετές αυτές "θεσμοποιούν" το μίσος...