«Oι μικροί χαλίφηδες»

Το Σύστημα έχει νόμους, ΦΕΚ, μηχανισμούς, εφημερίδες, ψέμματα, διαστρεβλώσεις, καθησυχασμό, φυλακές, τρομοκρατία, ξενοφοβία και πολλά, πολλά άλλα. Δεν έχει τίποτα, απολύτως τίποτα όμως, εάν δεν υπάρχει αυτή η συγκολλητική ουσία που εξασφαλίζει την λειτουργία τους:  «η μικρή εξουσία – οι μικροί χαλίφηδες».

Υπάρχουν προϊστάμενοι, φύλακες, υπάλληλοι υπουργείων, γιατροί, αρχιεργάτες, οι οποίοι είναι λαός, αισθάνονται αλληλέγγυοι με εμάς τους πολλούς, υποφέρουν και οι ίδιοι. Υπάρχουν δυστυχώς όμως αρκετοί στους ίδιους ορόφους της πολυκατοικίας με τους προηγούμενους (λίγο πιο πάνω από το υπόγειο – ισόγειο) οι οποίοι θυμίζουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τους συνεργάτες των Γερμανών στην Κατοχή.

Είναι εκείνοι οι οποίοι παρακαλούν να κρατήσει η κρίση (οι ιστορικοί θα σας πουν για τους μαυραγορίτες στην Κατοχή που φώναζαν “Βάστα Ρόμελ!”), να αρπάξουν και αυτοί κάποια παραπάνω ψίχουλα σε χρήμα αλλά και σε είδος. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι νομίζουν ότι θα ανέβουν κοινωνικά ένα-δύο ορόφους ρίχνοντας στα τάρταρα της πείνας και της εξαθλίωσης τους συναδέλφους τους, ακόμα και τους συμμαθητές των παιδιών τους.

“Προϊστάμενοι” οι οποίοι ζητούν από νέους ανθρώπους οι οποίοι δουλεύουν 8ωρο για 450 ευρώ να καθίσουν άλλες 3 ώρες στην εταιρεία, απλήρωτοι και να φύγουν 7 το βράδυ “γιατί εάν δεν υπακούσετε, κάνουν ουρά οι άνεργοι να σας πάρουν την θέση με λιγότερα”. “Εργοδότες” οι οποίοι ελέγχουν διακριτικά το ιστορικό των εργαζομένων τους και εάν μία νεαρά υπάλληλος φέρνει τον μοναδικό μισθό στην οικογένεια, άρα ευάλωτη και εκβιάσιμη, υφίσταται όλη την λίμπιντο του αφεντικού και την ζέστα του χεριού του. “Δημοσιογράφοι” οι οποίοι συνειδητά ψεύδονται γνωρίζοντας ότι το δηλητήριό τους δεν είναι απλά κουβέντα καφενείου αλλά τελικά οδηγεί χιλιάδες αναγνώστες και τηλεθεατές σε πείνα και δυστυχία. “Γιατροί και Εφοριακοί” που κοιτάνε σαν ξερολούκουμο την υγεία ή την περιουσία του πολίτη. Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς….

Τι κοινό έχουν όλοι οι παραπάνω; Πάνω απ’όλα ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ. Δεν έχουν μέσα τους αυτό που λέγεται ΣΥΝ-ΑΙΣΘΗΣΗ και ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα: “πριν κάνω κάτι σε κάποιον, μπαίνω στην θέση του προς στιγμήν να αισθανθώ τι θα του προκαλέσει η πράξη μου και εάν είναι θετική γι’αυτόν, τότε και μόνο τότε την πραγματοποιώ”.

Χαίρομαι από μία άποψη. Έχω του κόσμου τα ελαττώματα αλλά διαφέρω και θέλω να διαφέρω από αυτούς. Κοιμάμαι γλυκά, βαθιά και αχόρταγα σαν παιδί και δεν ντρέπομαι ούτε σιχαίνομαι την φάτσα μου και την ψυχή μου στον καθρέφτη του μπάνιου όταν ξυπνάω τα πρωινά.