Το βράδυ των σιουριγμάτων

«Μωρή κοντούλα λεμονιά» τραγουδάει το ηπειρώτικο πολυφωνικό συγκρότημα.

Στο τραπέζι, ο Δημητρίου, ο Κούτας, ο Γκανάς, ο Γκουρογιάννης, ο Καλπούζος, η αξέχαστη Σταυρούλα Δημητρίου, ο Γιώργος Βότσης, ο Κάρολος Παπούλιας, κι άλλοι πολλοί. Ο οίνος ρέει άφθονος.

«Σήκω, Μαριόλα μ’, απ’ τη γη κι από το μαύρο χώμα,/ Μαριώ-Μαρόλα μου./Κι από το μαύρο χώμα, ψυχή, καρδούλα μου…», χορεύει ο Γιώργος.

Πρώτα ακούγεται το οξύ καμπίσιο σφύριγμα του Βαγγέλη. Ύστερα το βουνίσιο -σιγανό, μελωδικό- του Παπούλια.

«Να χύσεις μαύρα δάκρυα, ίσως και μ’ αναστήσεις/Μαριώ-Μαριόλα μου,/ ίσως και μ’ αναστήσεις, ψυχή, καρδούλα μου…», συνεχίζει το τραγούδι, ο χορός και τα σουρίγματα. 

"Προσβλέπω σε μια συνάντησή μας λιγότερο θορυβώδη από εκείνη τη νύχτα των... σιουριγμάτων", μου έγραψε. 

Ίσως αυτή η συνάντηση να γίνει τώρα, καθώς σιγά σιγά φεύγουμε όλοι για παντού...