Ποιοι σκοτώνουν τα χελιδόνια;

Το χελιδόνι πέφτει με ταχύτητα στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Ήταν πριν χρόνια στην Ιόνια οδό μετά τον Αχελώο. Το ίδιο, προχθές, στον Κηφισό. Μποτιλιάρισμα. Σημειωτόν. Έβλεπα με τρόμο τις «πτήσεις» τους ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα. Στο ένα χέρι το σακίδιο με τους καφέδες στο άλλο το τιμόνι. Ξαφνικά, πέφτει στην πίσω πόρτα του αυτοκινήτου. Ο χρόνος σταματά. Μερικά χρόνια απ’ τη ζωή μου χάνονται. «Το παιδί»! Ένα καρούμπαλο στο μέτωπο. Ούτε κράνος ούτε τίποτα. Συνέρχεται. Συνέρχομαι κι εγώ. «Γιατί παιδάκι μου;» «Δεν με είδες;». «Δεν είδα τίποτα»! Νόμιζα πως πονούσε από το χτύπημα, αλλά πιο πολύ τον πονούσε η ζημιά στο μηχανάκι. Το κοιτάζει με απόγνωση. «Το μηχανάκι, χάνω το μεροκάματο, δεν με νοιάζει τίποτ’ άλλο». Απελπισία. Το βλέμμα του τρελαίνεται. Δεν έχει χώρο για ενσυναίσθηση. Το μηχανάκι, η επιβίωσή του. Κάνω δήλωση. Ησυχάζει… Το βράδυ τηλεφωνώ… είναι εντάξει… «να φτιάξουμε τα οχήματα» μου λέει.

Πώς πληρώνετε αυτή η δουλειά;

Ποια ασφάλεια έχει;

Ποιος βρίζει για τον κρύο καφέ του;

Ποιοι σκοτώνουν τα χελιδόνια;