Οι πραγματικοί υπερασπιστές της Δημοκρατίας

Ο Χάμπερμας στο βιβλίο «Για ένα Σύνταγμα της Ευρώπης» αποδεικνύει γιατί ο καπιταλισμός είναι αντίθετος στην Δημοκρατία. «Η ένταση μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας εξακολουθεί να υφίσταται, επειδή αγορά και πολιτική βασίζονται σε αντιτιθέμενες αρχές», σημειώνει. Οι αγορές (έτσι λέγονται κατ’ ευφημισμό οι καπιταλιστές) απαιτούν μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές και φορολογική ανισότητα υπέρ τους, ζητούν εκμηδένιση του κοινωνικού κράτους και την απαξίωση των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας προς όφελος των ίδιων, δηλαδή μιας ελάχιστης κοινωνικής μειοψηφίας, η οποία όμως καταφέρνει να ελέγχει την εκλογική διαδικασία και να εξαγοράζει τις ψήφους (χρηματοδοτώντας αδρά «Φράγκες» και λοιπούς «πετσωμένους») και συνεπώς να μπορεί να μιλάει στο όνομα της «πλειοψηφίας» και της «πλειοψηφικής δημοκρατίας»! Την ίδια στιγμή, εκείνοι που εκφράζουν τα πραγματικά συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, διώκονται ως στρεφόμενοι εναντίον της… «πλειοψηφίας» και της «δημοκρατίας»!

Σε μία δημοκρατία «κανείς (σ.σ. ούτε η πλειοψηφία) δεν έχει το προνόμιο να χαράζει τα όρια της ανεκτικότητας μόνο από την οπτική γωνία των εκάστοτε δικών του αξιολογικών τοποθετήσεων». Στη δημοκρατία τα όρια αυτά καθορίζονται με βάση τους κοινούς αξιολογικούς προσανατολισμούς που βρίσκουν την έκφρασή τους στο Σύνταγμα. Αλλά ακόμη και η υπέρβαση των ορίων, αυτό που αποκαλείται «ειρηνική ανυπακοή», καθορίζεται ομοίως από το Σύνταγμα. Υπ’ αυτή την οπτική το Σύνταγμα ανέχεται ακόμη και τους αντιπάλους της δημοκρατίας, όπως τους «βλέπει» η πλειοψηφία, οι οποίοι αύριο θα μπορούσαν να αποδειχθούν οι πραγματικοί φίλοι της.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ποιος είχε δίκιο η πλειοψηφία που ανέβασε τον Χίτλερ στην εξουσία ή η μειοψηφία που με όλες τις προσωπικές διακινδυνεύσεις και συνέπειες τον αρνήθηκε και αντιστάθηκε στον ναζισμό;

Οι μειοψηφίες είναι αυτές που είναι υπεύθυνες για όλους τους νεωτερισμούς, είναι αυτές που εισαγάγουν αυτό που αύριο θα γίνει πλειοψηφικό. Και υπ’ αυτή την οπτική πρέπει να προστατεύονται και όχι να διώκονται. Οι απηνείς διώξεις συνεπώς από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (και απ' όλες του ίδιου νεοφιλελεύθερου τύπου) των μειοψηφικών ομάδων στο όνομα της "πλειοψηφικής δημοκρατίας", στην πραγματικότητα στρέφονται εναντίον εκείνων που αύριο θα είναι η πλειοψηφία. Στρέφονται δηλαδή εναντίον του βασικού πυρήνα της Δημοκρατίας και της ανανέωσής της (θυμίζουμε την τεράστια αποχή στις εκλογές στην Γαλλία)...