Είναι «Η Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ», της πεντάχρονης Παλαιστίνιας που δολοφονήθηκε από Ισραηλινούς στρατιώτες.
Οι δημοσιογράφοι κλαίνε. Οι θεατές κλαίνε με λυγμούς.
Είναι η ταινία της Τυνήσιας σκηνοθέτιδας Καουθέρ Μπεν Χάνια, που προβλήθηκε χθες Τετάρτη, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
Η ταινία επικεντρώνεται στο τελευταίο τηλεφώνημα της Χιντ Ρατζάμπ, της πεντάχρονης η οποία τον Ιανουάριο του 2024 παγιδεύτηκε στα συντρίμμια ενός αυτοκινήτου στη βόρεια Γάζα, περιτριγυρισμένη από τα πτώματα των θείων της και των τεσσάρων νεαρών ξαδέρφων της. Ήταν η μόνη ζωντανή, κρυμμένη κάτω από ένα κάθισμα. Κατάφερε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με την Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνο. Αλλά τόσο το παιδί όσο και οι γιατροί που το αναζητούσαν σκοτώθηκαν όλοι από τις ισραηλινές δυνάμεις. ΟΛΟΙ!
«Όταν άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή της Χιντ Ρατζάμπ, υπήρχε κάτι πέρα από τα λόγια της. Ήταν η φωνή της ίδιας της Γάζας που ζητούσε βοήθεια - και κανείς δεν μπορούσε να τη δώσει», είπε η σκηνοθέτης.
Η ταινία κάνει ανατριχιαστική χρήση των πραγματικών τηλεφωνημάτων της Χιντ, αλλά αφηγείται την ιστορία μέσα από τη δραματοποιημένη προσπάθεια μιας ομάδας της Ερυθράς Ημισελήνου να τη σώσει.
Σε δήλωσή της εκ μέρους ολόκληρης της ομάδας δημιουργίας της ταινίας, η ηθοποιός Saja Kilani είπε:
«Η φωνή της Hind Rajab δεν χρειάζεται την υπεράσπισή μας. Αυτή η ταινία δεν είναι γνώμη ή fiction. Βασίζεται στην αλήθεια. Η ιστορία της Χιντ κουβαλάει το βάρος ενός ολόκληρου λαού, δεν είναι μόνο δική της. Η φωνή της είναι μία από τις 19.000 παιδικές φωνές που έχασαν τη ζωή τους στη Γάζα μόνο τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι η φωνή κάθε μητέρας, πατέρα, γιατρού, δασκάλου, καλλιτέχνη, δημοσιογράφου, εθελοντή, διασώστη, καθενός που έχει το δικαίωμα να ζει, να ονειρεύεται, να υπάρχει με αξιοπρέπεια... Και αυτές είναι μόνο οι φωνές που γνωρίζουμε. Πέρα από κάθε αριθμό βρίσκεται μια ιστορία που δεν ειπώθηκε ποτέ.»
