Μανδρίλια δικαιώματα

(Ένα φανταστικό; αφήγημα)

Μεγάλη αναστάτωση στο επιτελείο του αρχιεξουσιαστή Μανδρίλιου. Η διαταγή ήταν σαφής .

-Να μαζευτούν πάραυτα όλοι οι σιμιοειδείς μικροεξουσιαστές των επικρατειών που υποστηρίζουν τις αρχές του Νέβερμπινγκ! Τώρα! Θα κάνω διάγγελμα!

-Μα κάνατε τουίτ πρόεδρε! Αποτόλμησε ο προσωπικός γκαιμπελίσκος.

Αλλά η ροζ πλακουτσωτή μουτσούνα ήταν ανένδοτη.

Πριν βγει, έστρωσε τις ατάκτως ερριμμένες αχυρώδεις τρίχες -όσο γινόταν βέβαια-. Και όταν βγήκε, για δευτερόλεπτα κατόπτευσε το πειθαρχημένο επιτελείο.  Ύστερα, στριφογύρισε τα κουμποτρυποειδή, έμπλεα κομπασμού ματάκια του. Τέλος, άνοιξε τα αναιδή του χείλη.

-Μην ξεχάσετε το χέρι πρόεδρε! Το χέρι! Του σφύριξε την ύστατη στιγμή ο γκαιμπελίσκος. Το χτυπάτε. Ακριβώς πάνω στα … ανθρώπινα δικαιώματα!

-Ξέρω ηλίθιε! Ακριβώς ταυτόχρονα με τα δικαιώματα θέλεις να πεις! Άκου πάνω! Τον κοίταξε φονικά ο Μανδρίλιος.

…………………………………………………………………….

Όταν η σύντομη ομιλία έλαβε τέλος, ακολούθησε σύσκεψη. Κεκλεισμένων των θυρών. Γιατί οι ομιλίες, τα διαγγέλματα, και τα δημοφιλή τουίτς, είναι προς ευρείαν κατανάλωσιν. Τα σοβαρά λέγονται αλλού.

Κοιτάζοντας με την υπεροψία της εξουσίας, τα σιμιοειδή φυντάνια επιρροής, σκέφτηκε. «Δε θα χρειαστώ και πολύ. Είναι όλοι στη ζώνη μου»

………………………………………………………………………………………………..

Το ίδιο βράδυ, έβγαλε τη βίβλο επιγραμμάτων. Πού και πού, καλό ένα ξεσκόνισμα! Και άρχισε την ανάγνωση. Με καλβινική προσήλωση.

-Ο πυρήνας κάθε καινούργιας αυτοκρατορίας είναι εξ ορισμού απειλή. Πολλώ δε μάλλον, αν αφορά σχιστομάτικα εργατικά μυρμήγκια. Αυτό όμως είναι κοινό μυστικό. Επ’ ουδενί δε γίνεται παραδεκτό.

-Όταν δεν μπορείς να τα βάλεις με τον ίδιο τον εχθρό, τα βάζεις με τους πιο αδύναμους των περιχώρων του. Δηλαδή, δεν τα «βάζεις» ακριβώς. Αρχικά κάνεις μια προσπάθεια να τους προσεταιριστείς. Ή με το καλό, ή με το άγριο που λένε.

-Δεν υπάρχουν άνθρωποι. (Βασικό! Πολύ βασικό! Σκέφτηκε με θρησκευτική ευλάβεια ο Μανδρίλιος.) Υπάρχουν μόνο ζώνες. Αν δεν είναι επιρροής, είναι εχθρικές.

-Δεν υπάρχουν άνθρωποι.(Βασικό! Πολύ βασικό! Ξανα-σκέφτηκε ο Μανδρίλιος. Και του φαινόταν, πως όσο το επαναλάμβανε, άλλο τόσο το εμπέδωνε). Υπάρχουν μόνο «ανθρώπινα δικαιώματα». Τα οποία χρησιμοποιούνται «κατά το δοκούν»! Κατά το δοκούν! Κατά το δοκούν! Τι υπέροχα σοφή φράση!

-Υπάρχουν δυο ειδών εχθροί. Οι δυνατοί και οι αδύναμοι. Με τους δυνατούς κάνεις μόκο. Άντε και καμιά τσιριμόνια για το θεαθήναι. Με τους αδύναμους όμως «κάνεις παιχνίδι». Και ακριβώς εδώ…  έρχεται η προπαγάνδα.

«Ας βγάλω τώρα, το μοντέρνο βιβλιαράκι της προπαγάνδας!», είπε τρίβοντας τα χέρια του ο Μανδρίλιος. Και άρχισε να διαβάζει, σχεδόν να απαγγέλει, δυνατά.

-Ο εχθρός! Όταν δεν υπάρχει, αλλά θεωρείται αναγκαίος και προς καταναλωτική επίδειξη, κατασκευάζεται. Σύμμαχοι σε αυτό η τεχνολογία των μίντια. Αλλά…

και η ευπιστία … Μπλα, μπλα, μπλα…

και η άγνοια… Μπλα, μπλα, μπλα…

και η αδιαφορία… Μπλα, μπλα, μπλα…

 Και το βόλεμα… Μπλα, μπλα, μπλα…

Του πλήθους.

Το πλήθος! Ο Μανδρίλιος χαμογέλασε. «Αυτό πρέπει να το δουλέψω λίγο με τον γκαιμπελίσκο. Όλα πάνε πρίμα. Αγανάκτηση όσο πρέπει και προς κατευθυνόμενη μεριά. Ευσυγκινησία όσο πρέπει. Και προς κατευθυνόμενη μεριά. Αλλά…»  Έξυσε το κεφάλι.

«Και αύριο μέρα είναι!», χασμουρήθηκε. « Άλλοι θαλασσοπνίγονται. Γι άλλους σκάνε οι μπόμπες!»

Υ.γ  Μανδρίλιος. Το πιο γιγαντιαίο είδος πιθήκου.

Ζώνη, χώρα, Νέβερμπινγκ. Πιθανόν ανύπαρκτη . Το λέει και η λέξη: «Neverbeing».