Η μπριζόλα

Σ’ ένα παλιό ιταλικό μονόπρακτο, ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται στη σκηνή κρατώντας στα χέρια του μια μεγάλη μπριζόλα. Στη γυναίκα του, που τον κοιτάζει έκπληκτη, λέει επιτακτικά: «Ψήσ’ την αμέσως γιατί βιάζομαι». Εκείνη, εξακολουθεί να τον κοιτάζει σαν να βλέπει ένα φάντασμα και ξεπερνώντας τις πρώτες στιγμές αμηχανίας, τον περιλούζει με μια ατέλειωτη ακολουθία από βρισιές, απ’ όπου καταλαβαίνεις ότι ο σύζυγος, που είχε βγει για ν’ αγοράσει τη μπριζόλα, γύριζε εκείνη τη στιγμή, μετά από απουσία οκτώ χρόνων.

Αυτή η ιστορία μου έρχεται στο νου κάθε φορά που ακούω τους λόγους μερικών πολιτικών, κυρίως της αντιπολίτευσης, από τα τηλεοπτικά παράθυρα: ανάπτυξη (που θα έρθει), μεταρρυθμίσεις (που θα γίνουν), φορο-ελαφρύνσεις (που θα δοθούν), χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας (που θα ανοίξουν), αναβάθμιση και ανανέωση του βιοτικού επιπέδου του λαού (που θα δημιουργηθεί). Η μπριζόλα όμως;   

*Ο Φοίβος Γκικόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ