Η άλφα βήτα της Αγάπης

Στις «Μαριονέτες» ο Πέτερ μπαίνει στο peep-show. Όλος ο κόσμος μοιάζει με peep-show. Ο Πέτερ λέει πως μυρίζει κάτι. Η σεξεργάτρια απαντά πως δεν μυρίζει τίποτα. Οι ανθρώπινες μυρωδιές που καταλαμβάνουν το χώρο δεν γίνονται αντιληπτές. Οι αισθήσεις της είναι ανενεργές. Δεν μυρίζει, δεν αισθάνεται, δεν νιώθει. Η απουσία των αισθήσεων καθιστά ανεκτή τη βία του βιασμού. Δεν είναι Αυτή εκεί. Εκεί είναι μια άλλη. Μια αναίσθητη κούκλα. Μόνο το στήθος καλύπτει. Και τα χείλη. Αυτά είναι ακριβά. Πρέπει να μείνουν αμίαντα, αλώβητα. Εκείνος, όμως, μυρίζει, αισθάνεται, νιώθει. Γι’ αυτό δεν μπορεί. Πήγε εκεί για να καλύψει το ελλείπον του, τη μοναξιά του. Αλλά εκεί βρίσκει ένα αντικείμενο. Η μοναξιά του παροξύνεται. Θέλει να φύγει. Αλλά όλες οι πόρτες είναι ερμητικά κλειστές. Δεν υπάρχει έξοδος. Όλοι οι δρόμοι είναι κλειστοί. Δεν υπάρχει διέξοδος. Κι εκείνος τρελαίνεται. Ο φόβος του ότι θα σκοτώσει τη γυναίκα του γίνεται πραγματικότητα. Στραγγαλίζει την Κα, πάνω στο κρεβάτι. Καταρίνα λένε και τη γυναίκα του.

Η σύγχρονη βία στις διανθρώπινες σχέσεις δεν είναι παρά μια έκφραση απελπισμένων χειρονομιών για να φθάσουμε, να αγγίξουμε τον άλλο, μας λέει ο Ίγκμαρ Μπέργκμαν. Δεν ξέρουμε πλέον άλλο τρόπο, καθώς είμαστε συναισθηματικά αναλφάβητοι. Σπουδάζουμε τα πάντα, αλλά δεν γνωρίζουμε τίποτα για την ανθρώπινη ψυχή. Μόνος τρόπος επαφής είναι ο φυσικός, η σεξουαλική επαφή, η σωματική επαφή με τη μορφή της βίας.

Στις «Άγριες Φράουλες» το ζευγάρι είναι με τα ντοσιέ του διαζυγίου στα χέρια, φιλονικεί άγρια κι ύστερα το ίδιο άγρια κάνει σεξ. Τα σώματα έρχονται σε επαφή, οι ψυχές ποτέ. Στη σχέση του ζεύγους το συναίσθημα δεν έχει θέση, μόνο η φυσική επαφή είναι δυνατή. Τα χτυπήματα και οι ταπεινώσεις είναι ο μόνος τρόπος προσέγγισης. Η ζωή είναι ρυθμισμένη σύμφωνα με την υλική αξία και την ευχαρίστηση. Η ψυχή και η αγάπη δεν υφίστανται, ει μη μόνο ως προσωπεία, ως μάσκες, όπως στο θέατρο.

Ο κόσμος είναι μία μηχανή, ένας απρόσωπος μηχανισμός.

Η αγάπη δεν υπάρχει. Η ψυχή είναι κακοφορμισμένη και τότε το λόγο έχουν οι πολυπληθείς «μηχανικοί της ψυχής». Μόνο που η ψυχή δεν μπορεί να ιαθεί με μια ψυχρή, επιστημονική προσέγγιση. Το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς στην αποπροσωποποίηση, στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα πρόσωπο να δεις το πρόσωπό σου, μια ψυχή να δεις την ψυχή σου. Κι αυτό δεν χρειάζεται τον ορθό λόγο του Καντ αλλά την άλφα βήτα της Αγάπης.