Εισπνέοντας την φτώχεια

 Πήγα να μάθω που χρειάζομαι,

να ψάξω για πνιγμένους και να  μοιράσω φαγητό.

Στην Μάνδρα μου ‘πανε να πάς,

και δεν πειράζει εάν χαθείς,

παντού χαμόσπιτα θα βρεις να πνίγουν τα παιδιά τους.

Πήγα στις φυλακές να κάνω μάθημα,

για ‘μένα, γι’αυτούς, ν’αφήσω άνεργους τους δεσμοφύλακες και τους φρουρούς.

Την φάρα μου έψαξα να βρω εκεί μέσα,

όμως, βρήκα φτωχούς, ξένους, τοξικομανείς,

όλα παιδιά ενός κατώτερου θεού.

Πήγα στη Χίο για συμπαράσταση,

πρόσφυγες να στηρίξω που κλέψανε λαχανικά να φάνε.

Μπήκα στο Πταισματοδικείο να τους βρω,

“Τους λαθρομετανάστες ψάχνεις;”,

“στο πρώτο, στα κακουργήματα” μου είπανε “και όχι εδώ”.

Πήγα να βρω τους φίλους μου, να βοηθήσουν,

οι συνήθεις ύποπτοι με ενθουσιασμό ανταποκριθήκαν.

Οι άλλοι περίεργα με κοίταξαν,

μου μήνυσαν, στο site να το βγάλω

και εκείνοι υποσχεθήκαν πως “like” θα μου κάνουν...