Η ποίηση...

Προβάλλουν την «κατοικίδια ποίηση», εκείνη που περιορίζει την ελευθερία σε «σχοινοτενείς στοχασμούς» και σε μια «δοξο-λογία» της αθλιότητας, τύπου φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας! Προβάλλουν την στιγμιαία (μιας χρήσης) ποίηση που πολτοποιείται μέσα στις μηχανές των εικόνων, δημιουργώντας ψήγματα πωλούμενης ευτυχίας στα σφαγεία των πόλεων… ενισχύοντας τη μανία για αίμα… την ανάγκη για όλο και περισσότερο Εγώ και σάπιους έρωτες… Κάποτε είπαν πως η ποίηση σταμάτησε στο Άουσβιτς. Δεν ήξεραν ακόμα τη Γάζα! Σήμερα η ποίηση πολτοποιείται με βόμβες Νετανιάχου. Λιώνει για τα κέρδη λαθρεμπόρων. Και χτυπιέται αλύπητα με τα κλομπ των ΜΑΤ στο Σύνταγμα. Γι’ αυτό σήμερα η αληθινή ποίηση είναι εκεί που τραγουδούν την «κοιλάδα των Τεμπών». Εκεί που η αγωνία γίνεται αγώνας και εξέγερση. Εκεί που η ποίηση γίνεται προσάναμμα για να γίνει η ανάγκη ιστορία με το ρυθμό της γλώσσας. Γιατί η ποίηση είναι εκεί όπου ενδημεί η δυναμική της ελπίδας και βρίσκουν οξυγόνο τα υποκείμενά της, οι στασιαστές εναντίον του Τίποτα, οι εραστές της ομορφιάς …