Ποια Τουρκία γαμι@ται;

«Γαμιέται η Τουρκία» φώναξαν οι ναύτες και ενθουσιάστηκαν οι γνωστοί ακροδεξιοί Πλεύρης και Άδωνις.

Αλλά ποια είναι η Τουρκία που… «γαμιέται»; Είναι τα εκατομμύρια των Τούρκων που βγαίνουν στους δρόμους εναντίον του Ερντογάν; Είναι ο Ιμάμογλου; Είναι ο Ντεμιρτάς και όσοι σαπίζουν στις φυλακές του καθεστώτος; Είναι οι φοιτητές που διαδηλώνουν στα πανεπιστήμια; Είναι οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες όπως ο μακαρίτης Αρά Γκιουλέρ, είναι οι νέοι που πίνουν τσάι στα πολύχρωμα σκαμνιά της στοάς Χατζόπουλου; Είναι η Τουρκία που αντιστέκεται και διεκδικεί, όπως η Ebru Timtik, η δικηγόρος υπεράσπισης των διωκόμενων από το καθεστώς Ερντογάν, που πέθανε μετά από απεργία πείνας ζητώντας δίκαιη δίκη;

Όχι, λοιπόν. Η γλώσσα που γενικεύει δεν είναι «γενναία», είναι απλά φασιστική.

Η γλώσσα που υβρίζει δεν σημαίνει ότι είναι θαρραλέα. Συνήθως είναι άξεστη, σεξιστική, φοβική, θρασύδειλη.

Και θα ρωτούσε κανείς μπορεί να χαρακτηρίζεις μια γλώσσα ακροδεξιά; μπορεί η γλώσσα να είναι δεξιά ή αριστερή;

Κατηγορηματικά ναι. Γιατί όταν μιλάς «για να σμίξεις τον κόσμο», τότε η γλώσσα σου είναι αριστερή. Αντίθετα, όταν θέλεις να ξεχωρίσεις τον κόσμο, όταν θέλεις «να σκοτώσεις» λεκτικά τον άλλο, όποιος κι αν είναι, είσαι φασίστας. 

Η αριστερή γλώσσα είναι ουμανιστική και επιτρέπει στην αγάπη να οξυγονώνει τη ζωή και τις σχέσεις, ακόμη και στις πιο ασφυκτικές συνθήκες.

Στη χώρα-μωσαϊκό εθνοτήτων, όπως η Τουρκία, ο φωτογράφος Γκιουλέρ έλεγε: «Δεν έχω εθνικότητα, είμαι εναντίον των εθνών…».

Ο φίλος του Γκιουλέρ και δικός μας, ο Σεφκέτ, σταυροκοπιέται καθώς ακούγεται η φωνή του ιμάμη από το κοντινό τζαμί! Ο Γκιουλέρ είναι Τούρκος. Ο Σεφκέτ είναι Τούρκος. Και σας πληροφορώ ότι είναι πιο "Έλληνες" από τους ντόπιους ελληναράδες.

Αυτούς δεν τους "βλέπει" το «βλέμμα» των ακροδεξιών τύπου Πλεύρη και Άδωνι, αλλά ούτε το "δυτικό βλέμμα" όπως έγραψε εύστοχα ο Έντουαρντ Σαΐντ στο βιβλίο του «Οριενταλισμός». Σύμφωνα με το ακροδεξιό «βλέμμα» οι άλλοι λαοί, οι "ανατολίτες", είναι «ζώα» (χαϊβάνια), απολίτιστοι, αγροίκοι, επικίνδυνοι, σε αντίθεση με τους... δυτικούς.

Η Δύση εκλαμβάνει τον εαυτό της ως το μοναδικό μοντέλο ενός οικουμενικού πολιτισμού. Αυτό πίστευαν και οι ναζί, θεωρώντας πως όσοι δεν υπάκουαν σ' αυτή την αντίληψη έπρεπε να εξαφανιστούν (Τζούλια Κρίστεβα)! Αυτό πιστεύουν σήμερα οι ακροδεξιοί σε όλο τον κόσμο, καθώς εκλαμβάνουν τον δικό τους εγχώριο πολιτισμό, τις δικές τους "αξίες" ως τις μοναδικές και με οικουμενική ισχύ. Όσοι δε δεν τις ασπάζονται πρέπει να εξαφανιστούν είτε είναι οι Εβραίοι είτε είναι σήμερα οι Παλαιστίνιοι είτε οι... Τούρκοι.

Για να είμαι ακριβής, ο φανατισμός των ακροδεξιών είναι ίδιος με τον φονταμενταλισμό του Ερντογάν, καθώς και οι δύο αλληλοτροφοδοτούνται σαν συγκοινωνούντα δοχεία από αντίστοιχες φονταμενταλιστικές αντιλήψεις. Η πίστη στην πατρίδα και στη θρησκεία για τους μεν και στο θεό του Ισλάμ για τον δε, απλώς διαιωνίζει τη σύγκρουση από την οποία κερδισμένοι βγαίνουν πάντα οι «από πάνω», ενώ οι «από κάτω», οι λαοί, γίνονται «κρέας» για τα κανόνια. Γι' αυτό λέω πως το σύνθημα των φανατισμένων ναυτών: "γαμι@ται η Τουρκία", είναι αυτεπίστροφο…