Υπό την επήρειαν...

 «Οδηγούσε υπό την επήρειαν», έγραφε η ανακοίνωση της αστυνομίας. Η ψυχρή διατύπωση της γραφειοκρατίας.

Είναι που κάθε βράδυ παίρνει το σκοτεινό κατήφορο. Πάλι άδειο το μπουκάλι δίπλα στο νεροχύτη. Όλα στο μυαλό του ένας πολτός. Οι αισθήσεις του όλες χαμένες, όλες νεκρές. Ένα ρίγος τον διαπερνά. Αυτό είναι το κακό με το μεθύσι. Περιφέρεσαι σαν ζόμπι και δε θυμάσαι τίποτα. Το στόμα ξερό σαν γυαλόχαρτο. Έχει αιώνες να φάει. Και κρυώνει. Κρυώνει πολύ.

Η μηχανή κι εκείνος ένα σώμα. Η φθινοπωρινή καταιγίδα τον μαστιγώνει ανελέητα. Η ταχύτητα τον μεθά κι άλλο. Μια ανάσα ευτυχίας.  Η στιγμή του πανικού πριν την αλήθεια. Στο μυαλό του όλα τα χρώματα. Ένα καλειδοσκόπιο.

Τώρα η ζωή χάνεται σταγόνα σταγόνα. Ένα χρώμα. Ένα μόνο. Κόκκινο. Παντού. Ο ουρανός κλαίει. Τα δάκρυα γίνονται πούπουλα πάγου που τον σκεπάζουν. Το σύμπαν απλώνει πάνω του ένα πάπλωμα. Για να μην κρυώνει ποτέ πια.