Το φύλλο συκής του πατριωτισμού

            Για όποιον γεννήθηκε μετά τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο και μέσα στα χρόνια του εμφυλίου, η λέξη «πατρίδα» φέρνει στο νου μια ατέλειωτη σειρά από ψεύτικες αξίες και ψεύδη. Για πολλά χρόνια φαινόταν θαμμένη αυτή η λέξη, αλλά τώρα, χάρη και στη ρητορική και τις ηχηρές καμπάνες της εθνικιστικής ακροδεξιάς, ο πατριωτισμός φαίνεται να γνωρίζει μια καινούρια τύχη. Ως σύμβολο της ταυτότητας ενός λαού βασισμένη στη γλώσσα, στην κουλτούρα, στις ιστορικές μνήμες, η λέξη αυτή μπορεί να γίνει αποδεκτή∙ για τα υπόλοιπα είναι ένα φύλλο συκής που χρησιμεύει για να καλύπτει μια συντηρητική πολιτική, μια λειψή πιστότητα στους θεσμούς, το ηθικό κενό κι ακόμη ίσως και νέες στρατιωτικές περιπέτειες. Η αναγωγή σ’ αυτόν τον φθαρμένο όρο εντάσσεται στη σημερινή πολιτική και ηθική μιζέρια της δεξιάς.

 *Ο Φοίβος Γκικόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ