«Πνευματική» σήψη

Oύτε θλίψη ούτε οργή ούτε αγανάκτηση προκάλεσε η δήλωση αυτού του ανεκδιήγητου γιατρού ότι οι καρκινοπαθείς καλύτερα θα ήταν να πετάγονται στον Καιάδα, προκειμένου το κράτος να μη σπαταλά ακριβούς πόρους για τη θεραπεία τους αφού έτσι κι αλλιώς θα «καταλήξουν». Τι εντούτοις προκαλούν τα έπεά του;

Αηδία και σιχαμάρα - για έναν άνθρωπο που, υποτίθεται, έχει ορκιστεί στον όρκο του Ιπποκράτη [θυμάται αλήθεια ποιος είναι αυτός ο Ιπποκράτης;] και σέβεται τάχα την ανθρώπινη ζωή. Αυτό εκτός από παλιανθρωπιά είναι και μια πρώιμη αναγγελία για το τι πολιτική θα ακολουθήσει στον κρίσιμο χώρο της Υγείας η κυβέρνηση που θα προκύψει της Νέας Δημοκρατίας.

Η συγγνώμη του πήγε στον βρόντο βεβαίως, απλούστατα διότι ένας παλιάνθρωπος δεν έχει την ικανότητα και το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη, παρά μόνο για να γλιτώσει το πολιτικό κόστος - ο άθλιος [ναι, αυτός ο χαρακτηρισμός είναι οργή]. Ασε που βεβηλώνει το ίδιο του το επώνυμο: Πνευματικός, λέει, επονομάζεται. Φτου [του]!

 Αυτός ο, είπαμε, [παλι]άνθρωπος κρίνεται όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ηθικά και ανθρώπινα και, διάβολε, επαγγελματικά. Ποιος θα εμπιστευθεί κάποιον ασθενή συγγενή του σε αυτά τα χέρια [που είναι στην ουσία μαχαίρια]; Αλλά αυτοί είναι, που λέει κι ο Κουτσούμπας.

Ιδιος και χειρότερος ετούτος ο γιατρός με τον ηθικό δολοφόνο των Τεμπών, εκείνον τον Καραμανλή, που -άκουσον!- ήλθε πρώτος σε σταυρούς στον νομό Σερρών. Να τον χαίρονται οι Σερραίοι [και σύμπας ο ελληνικός λαός].

Ολοι ετούτοι οι [νεο]φιλελεύθεροι είναι αδίστακτοι, ωμοί κεφαλαιοκράτες, κυνικοί, αδιάφοροι για τον ανθρώπινο πόνο, απαθείς μπροστά στη ζωή που σκιρτά και αγωνιά. Μα, είναι το ίδιο υλόφρονες (;) και αδίστακτοι (;) όσοι τους προτίμησαν με την ψήφο τους; Ε, ας απαντήσουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι, ο «σοφός» ελληνικός λαός - ας μην παρατραβηχτεί το σκοινί [του κοινού νου].

Τι να «πρωτοθαυμάσει» κανείς τα τελευταία εικοσιτετράωρα; Την απώλεια ανθρώπινων ζωών λόγω των τραγικών ελλείψεων στο ΕΚΑΒ ή τη ρήση του [α]Πνευματικού γιατρού; Ολα φαίνονται μελετημένα, με τους «μελετητές» να έχουν ψυχρό αίμα. Ο ελληνικός λαός δεν μοιάζει να υποψιάζεται τι έχει να τραβήξει τα επόμενα χρόνια - ίσως να το καταλάβει όταν ξαναγίνει «σοφός», αρκεί να μην είναι πολύ αργά και δεν υπάρχει πλέον καμιά επιστροφή στην παρδαλή [και οδυνηρή] ούτως ή άλλως πραγματικότητα.

Πού να στηριχτεί κανείς; Στο mea culpa του Τσίπρα για την απλή αναλογική, που είναι μια εξωφρενική για την Αριστερά δήλωση; Στον πολιτικό επαρχιωτισμό του Ανδρουλάκη, που νομίζει ότι θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη; [Ποιος είναι ο χαλίφης;] Μήπως στην Πλεύση Ελευθερίας, που την προωθούν αδιάντροπα τα αγρίως καθεστωτικά μέσα [αν]ενημέρωσης;

Σε τούτη τη δημοκρατία όλα είναι παρδαλά, αστεία κι ευτράπελα - δεν υπάρχει σοβαρότητα και υπευθυνότητα, σεβασμός στον φτωχό και τον άρρωστο, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη από την άλλη στο πολιτικό σύστημα, άρα τρεις λαλούν και δυο χορεύουν και όπου βγει. Μαθαίνω τώρα δα ότι ο Πνευματικός αποσύρθηκε από την εκλογική μάχη. Και; Η «φιλοσοφία» του είναι η επίσημη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Αυτοί είναι. Τιποτένιοι και απάνθρωποι.

*Πηγή ΕφΣυν