Ο άκανθος του ματιού σου να γίνει η πέτρα

Ο άκανθος* του ματιού σου να γίνει η πέτρα που θα ριζώσει το αιώνιο κρίμα. Να έρθουν μετά οι γνωστικοί να λιθοβολούν το μνημείο σου. Να έρθουν οι άκαπνοι να κουνούν την άδεια κεφαλή με το δάχτυλο του χεριού υψωμένο. Να έρθω κι εγώ να σου δώσω φιλί ν’ ανασάνεις. Κι ας το νογώ πως με κοιτάς μέσα από μνήμα πέτρας.

*(Κανθός είναι η γωνία που σχηματίζεται στις άκρες των βλεφάρων. Άκανθος το οστό στο πέλμα που πετρώνει προκαλώντας πόνο στη βάδιση. Μα και ένας θάμνος ατίθασος που φυτρώνει στα όρη.)